بسم الله الرحمن الرحیم 

اللهمّ قوّنی فیهِ على إقامَةِ أمْرِكَ واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِكْرِكَ وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُكْرَكَ بِكَرَمِكَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْكَ وسِتْرِكَ یـا أبْصَرَ النّاظرین.

خدایا نیرومندم نما در آن روز به پا داشتن دستور فرمانت و بچشان در آن شیرینى یادت را و مهیا كن مرا در آنروز راى انجام سپاس‌گذاریت به كـرم خودت نگهدار مرا در این روز به نگاه‌داریت و پرده‌پوشى خودت اى بیناترین بینایان. 

شرح دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان

    “اللهم قوني فيه اقامه امرک و اذقني فيه حلاوه ذکرک و اوزعني فيه لاداء شکرک بکرمک و احفظني فيه بحفظک و سترک يا ابصر الناظرين” “خدايا مرا در اين روز براي اقامه و انجام فرمانت قوت بخش و حلاوت و شيريني ذکرت را به من بچشان و براي اداي شکرت به کرمت مهيا ساز و در اين روز به حفظ و پرده پوشي ات (مرا از گناهان) محفوظ بدار (و گناهان انجام داده مرا بپوشان) اي بصيرترين ناظران”
    1) اللهم قوني فيه اقامه امرک “خدايا مرا در اين روز براي اقامه و انجام فرمانت قوت بخش”.
    امام زين العابدين عليه السلام در دعاي چهل و چهارم صحيفه سجاديه چنين با خداوند مناجات مي فرمايند؛ “واعنا علي صيامه” يعني “خدايا مرا براي روزه گرفتن در ماه مبارک رمضان ياري فرما” که اگر به مفهوم آن توجه نماييم مي بينيم اولا به پا داشتن روزه در ماه مبارک رمضان همان اقامه امر خداوند در اين ماه مي باشد، آن هم روزه واقعي که در دعاي روز اول مختصرا در مورد آن شرحي داده شد، که مجددا براي فهم بيشتر، اشاره مي نماييم به ادامه دعا که آن حضرت مي فرمايند: “بکف الجوارح عن معاصيک” يعني “ما را ياري کن تا بتوانيم اعضاي بدن خود را از آلوده شدن به گناه و آنچه مورد پسند تو نيست بازداريم” که اين قسمت از دعا نيز نشان دهنده اين است که روزه واقعي تنها پرهيز از خوردن و آشاميدن نمي باشد بلکه تمام اعضا و جوارح انسان بايد روزه دار باشد و امر به روزه نيز از طرف خداوند امر به روزه واقعي مي باشد، ثانيا براي انجام دادن هر امري نياز به نيرو و قوه الهي داريم چرا که “لا حول و لا قوه الا بالله العلي العظيم” “نيست نيرو و قوتي مگر (از طرف) خداوند بلند مرتبه و بزرگ” و اگر خداوند در اين امر ما را ياري نکند به واقع ما در انجام اعمال (چه عبادي و غير عبادي) با شکست مواجه خواهيم شد. پس در اين روز از خداوند مي خواهيم که ما را در انجام اوامرش نيرو و قوت بخشيده و ياريمان نمايد...
    2) و اذقني فيه حلاوه ذکرک “و حلاوت و شيريني ذکرت را به من بچشان”
    اگر انسان حلاوت و شيريني عبادت و بندگي خداوند را نچشد مفهوم عبادت و بندگي و ذکر و ياد خدا را نمي تواند درک کند و از تاثيرات آن در حيات دنيا و آخرت محروم مي ماند، به طوري که اگر انسان بتواند اين مفهوم را درک کند که هنگامي که به ياد خداوند بلند مرتبه مي باشد خداوند نيز او را ياد مي کند و بدون واسطه خواسته هاي او را مي شنود و اجابت مي نمايد، آنگاه است که مي تواند بفهمد چقدر راز و نياز با خدايي که به سرعت صداي بندگان خويش را شنيده و آنها را اجابت مي کند شيرين و دلرباست، چرا که خداوند فرموده است: “واذا سالک عبادي عني فاني قريب اجيب دعوه الداع اذا ادعان...”(1) “و هنگامي که بنده هاي من از من (راجع به من) سئوال مي کنند بگو که همانا من نزديک (آنها) هستم (به طوري که) اجابت مي کنم خواسته درخواست کنندگان را هنگامي که (چيزي از من) مي خواهد” پس در اين روز از خداوند مي خواهيم که حلاوت و شيريني راز و نياز با خودش را بر ما بچشاند...
    3) واوزعني فيه لاداء شکرک بکرمک “و مرا در اين روز براي اداي شکرت به کرمت مهيا ساز” خداوند در قرآن مي فرمايد: ”واشکرولي و لا تکفرون”(2) “مرا شکر کنيد و کفر نورزيد” که با توجه به اين آيه بايد بگوييم منظور از شکر نعمتهاي الهي آن نيست که دائما به زبان بگوييم “خدايا شکر” بلکه شکر واقعي آن است که از نعمتهاي الهي که به ما ارزاني داشته و انعام فرموده است در مسير طاعت و بندگي اش استفاده کنيم نه در راه معصيت و نافرماني، که قسم اول آن يعني طاعت و بندگي (شکر نعمت) و قسم دوم معصيت و نافرماني (کفران نعمت) الهي مي باشد که در اين روز از خداوند مي خواهيم ما را براي اداي شکر نعمتهايش ياري نموده و آماده سازد... 
    4) و احفظني فيه بحفظک و سترک يا ابصر الناظرين” “و مرا در اين روز به حفظ و پرده پوشيت (از گناهان) محفوظ بدار (و گناهان انجام داده مرا بپوشان) اي بيناترين بينايان”
    هنگامي که انسان به خداوند توکل نموده و امور خود را به خداوند بسپارد آنگاه است که خداوند او را از تسلط يافتن شيطان بر او حفظ مي نمايد و هنگامي که انسان از وسوسه هاي شيطاني محفوظ بماند ديگر گناهي از او سر نخواهد زد و ديگر آن که خداوند ستارالعيوب است يعني عيوب انسانها را که سرچشمه از خطا و گناهان آنان دارد، مي پوشاند مگر اينکه انسان خود پرده دري نموده و بر اثر اصرار بر گناه و خطا، عيوب خود را براي ديگران آشکار سازد، پس در اين روز از خداوندي که بيناترين بينايان است و بر اعمال ما نظارت دارد مي خواهيم که ما را از انجام گناهان و پرده دري گناهان محفوظ بدارد.