بسم الله الرحمن الرحیم 
اللهمّ لا تَخْذِلْنی فیهِ لِتَعَرّضِ مَعْصِتِكَ ولا تَضْرِبْنی بِسیاطِ نَقْمَتِكَ وزَحْزحْنی فیهِ من موجِباتِ سَخَطِكَ بِمَنّكَ وأیادیكَ یا مُنْتهى رَغْبـةَ الرّاغبینَ. 

خدایا وا مگذار مرا در این روز در پى نافرمانیت روم و مزن مرا با تازیانه كیفر و دور و بركنارم بدار از موجبات خشمت بحق احسان و نعمتهاى بى‌شمار تو اى حد نهایى علاقه و اشتیاق مشتاقان.  
شرح دعاي روز ششم ماه مبارک رمضان

“اللهم لاتخذلني فيه لتعرض معصيتک ولاتضربني بسياط نقمتک و زحزحني فيه من موجبات سخطک بمنک و اياديک يا منتهي رغبه الراغبين” “خدايا مرا در اين روز به واسطه ارتکاب گناه خوار مساز و به ضرب تازيانه قهرت کيفر مکن و از موجبات خشم و غضبت دور گردان بحق احسان و نعمتهاي (بيشمار) تو به خلق، اي منتهاي آرزوي مشتاقان”.
    1) اللهم لا تخذلني فيه لتعرض معصيتک “خدايا مرا در اين روز به واسطه ارتکاب گناهت خوار مساز”
    “گناه باعث خواري انسان”
    هر انساني هنگامي که معصيت پروردگار خويش را مي نمايد يقينا با اصرار بر آن معصيت، روزي، خوار و ذليل خواهد شد چرا که معصيت نمودن ذات اقدس الهي، به جنگ برخاستن با اوست. به طوري که خداوند امر به عملي مي نمايد و در مقابل بنده اي از آن سرپيچي مي نمايد که در آن هنگام است که آن بنده در مقابل قدرت پروردگار عالميان خوار و ذليل خواهد شد. اما آن رئوفيت و رحمانيت خداوند است که از بندگان خويش به سرعت راضي گشته و آنها را عفو مي نمايد به طوري که در دعاي ابوحمزه ثمالي مي خوانيم که “انت الهي و سع فضلا و اعظم حلما من ان تقايسني بفعلي و خطيئتي و فالعفو، العفو، العفو”(1) “(خدايا) تويي معبود من، فضل تو گسترده تر و حلم تو بزرگتر از آن است که مرا با عمل و خطايم بسنجي پس (از تو طلب عفو و بخشش دارم) مرا ببخش، مرا ببخش، مرا ببخش” پس در اين روز ما هم از خداوند مي خواهيم که ما را به واسطه گناهاني که در هر لحظه از عمرمان انجام مي دهيم خوار و ذليلمان ننمايد و گناهان ما را بيامرزد.”
    2) ولاتضربني بسياط نعمتک “و مرا به ضرب تازيانه قهرت کيفر مکن”
    “چه زماني قهر خداوند انسان را مي گيرد؟”
    خداوند بالاتر از آن است که ما بخواهيم در مورد صفات او صحبتي کنيم اما اين را بايد بدانيم هنگامي انسان مورد قهر الهي قرار مي گيرد که دائما به سرپيچي از دستورات الهي پرداخته و معصيت او را انجام دهد و ما اين را بايد در نظر داشته باشيم که خداوند هيچ نيازي به اطاعت و فرمانبرداري بندگانش ندارد چرا که او بي نيازترين بي نيازان است “الله الصمد”(2) “خداوند بي نياز است” و قهر الهي براي اين است که انسان خود را شناخته و به سير کمالات و خودسازي بپردازد تا به درجات عالي انساني برسد چرا که اگر انسان رها گذاشته مي شد تا به هر کاري که مي خواست دست زند، آنگاه بود که ديگر هيچ انساني با انسانيت در روي زمين زندگي نمي کرد. “ولولا فضل امه عليکم و رحمته لکنتم من الخاسرين”(3) “واگر فضل و رحمت خداوند شامل حال شما نبود هر آينه از زيان کاران بوديد” و نبايد اين را فراموش کنيم که خداوند، ما را براي اينکه نافرماني او را کنيم نيافريده است بلکه “وما خلقت الجن والانس الا ليعبدون”(4) “ و ما خلق نکرديم جن و انس را مگر ما را به يکتايي پرسش کنند” پس انسان جاهل و نادان چگونه از پروردگار خويش که بر مصلحت تمام بندگانش آگاه است سرپيچي نموده و به معصيت او مشغول مي گردد، پس در اين روز ما از خداوند مي خواهيم که ما را جزء کساني که قهر او بر آنان واجب گشته، قرار ندهد يعني ما را از اطاعت کنندگان و فرمانبرداران دستوراتش قرار دهد نه از نافرمانان و سرپيچي کنندگان...
    3) وزحزحني فيه من موجبات سخطک بمنک و اياديک يا منتهي رغبه الراغبين” “و مرا از موجبات خشم و غضبت دور گردان بحق احسان و نعمتهاي (بيشمار) تو به خلق، اي منتهاي آرزوي مشتاقان” در سوره حمد مي خوانيم: اهدنا الصراط المستقيم “(خدايا) ما را به راه راست هدايت نما، صراط الذين انعمت عليهم غير المغضوب عليهم ولضالين” “راه کساني که بر آنان انعام فرموده اي نه راه کساني که بر آنان غضب نموده اي و نه گمراهان”.
    انعمت عليهم چه کساني هستند؟
    جواب آن را که خداوند به چه کساني نعمت داده است را مي توانيم با يک آيه بيان نماييم:
    “و من يطع الله و الرسول فاولئک مع الذين انعم الله عليهم من النبيين و الصديقين و الشهداء و الصالحين و حسن اولئک رفيقا”(5) يعني “و آنان که خداوند و رسول را اطاعت کنند البته آنان (يعني اطاعت کنندگان از خدا و رسول) با کساني که خداوند به آنان انعام (لطف و عنايت کامل) فرموده يعني با پيامبران و صديقان و شهيدان و نيکوکاران محشور خواهند شد و ايشان در بهشت چه نيکو رفيقاني خواهند بود”
    مغضوب عليهم و ضالين چه کساني هستند؟
    کساني که خداوند بر آنان غضب مي فرمايد کساني هستند که از شيطان پيروي مي کنند به طوري که خداوند در قرآن گفته شيطان را چنين بيان مي فرمايد: “لعنه الله و قال لا تخذن من عبادک نصيبا مفروضا”(6) خداوند او را لعنت نمود (و از رحمت خود دور ساخت) و (شيطان در جواب) گفت: من از بندگان تو قسمتي را زير بار اطاعت خود خواهم کشيد” “ولا ضلنهم ولا منينهم...”(7) يعني “آنان را گمراه کنم و به آرزوهاي دور و دراز در افکنم.” پس کساني که پيروي از شيطان نموده و از دستورات خداوند سرپيچي کنند، مستحق خشم و غضب الهي مي گردند. زيرا از گمراهان خواهند بود چنانچه خداوند در قرآن مي فرمايد: “اولئک ماواهم جهنم ولايجدون عنها محيصا”(8) يعني “ايشان را (يعني شيطان و پيروانش را) منزل و جايگاه، جهنم است و از آن، مفر و گريزگاهي نخواهند يافت” پس ما در اين روز از ذات اقدس پروردگار مي خواهيم ما را از چيزهايي که موجب خشم و غضب او مي گردد (يعني پيروي از دستورات شيطان) دور گرداند. ان شاءالله که تابع باشيم.