بسم الله الرحمن الرحیم 
اللهمّ وَفّقْنی فیهِ لِموافَقَةِ الأبْرارِ وجَنّبْنی فیهِ مُرافَقَةِ الأشْرارِ وأوِنی فیهِ بِرَحْمَتِكَ الى دارِ القَرارِبالهِیّتَكِ یا إلَهَ العالَمین. 
خدایا توفیقم ده در آن به سازش كردن نیكان و دورم دار در آن از رفاقت بدان و جایم ده در آن با مهرت به سوى خانه آرامش به خدایى خودت اى معبـود جهانیان.

“ابرار و اشرار”

شرح دعاي روز شانزدهم ماه مبارک رمضان  




    اللهم وفقني لموافقه الابرار و جنبني فيه مرافقه الاشرار و اوني فيه برحمتک الي دارالقرار بالهيتک يا اله العالمين” “خدايا در اين روز مرا در برابر موافقت (اعمال و افکار) نيکان عالم موفق بدار و از رفاقت اشرار جهان دور گردان و مرا در بهشت دارالقرار به رحمتت منزل ده به حق الهيتت اي خداي عالميان”
    (1) اللهم وفقني لمرافقه الابرار “خدايا در اين روز مرا در برابر موافقت (اعمال و افکار) نيکان عالم موفق بدار”
    “ابرار و نيکوکاران در قرآن”
    خداوند (عزوجل) در قرآن کريم در مورد ابرار و نيکوکاران پانزده صفت به کار برده است که به آن اشاره مي نماييم: 
    1- ايمان به خداوند يگانه 2- ايمان به روز قيامت 3- ايمان به فرشتگان 4- ايمان به قرآن 5- ايمان به پيامبران 6- نيت خالص براي رضاي خداوند 7- بخشيدن بخشي از اموال به خويشان 8- کمک به يتيمان 9- کمک به فقيران 10- کمک به رهگذران 11- آزاد نمودن بنده 12- اقامه و برپاداري نماز 13- زکات به مستحقان دادن 14- وفاي به عهد 15- صبر در برابر شدائد و سختي ها که اگر بخواهيم هر يک از اين صفات را شرح دهيم آنگاه است که رابطه متقابل هر يک از اين صفات را نسبت به يکديگر در مي يابيم که به نوعي هر يک از اين صفات مکمل يکديگرند، به طور مثال، کسي که به خداوند عزوجل ايمان آورده است نمي تواند بگويد که من به قرآن ايمان ندارم چرا که قرآن است که انسانها را به سوي ايمان به خدا و تعبد و بندگي ذات اقدس هدايت مي نمايد و کسي که به قرآن ايمان آورده است نمي تواند منکر نماز و زکات گردد چرا که اگر چنين کند دستورات صريح قرآن را در اين باره زيرپا گذاشته است و... که براي واضح شدن اين مطلب آيه مورد نظر را بيان مي داريم: “ليس البران تولو وجوهکم قبل الشرق و المغرب و لکن البر من امن بالله و اليوم الاخر و الملئکه و الکتاب و النبيين و اتي المال علي حبه ذوي القربي و اليتمي و المساکين و ابن السبيل و السائلين و في الرقاب و اقام الصلوه و اتي الزکوه و الموفون بعهدهم اذا عهدوا و الصبرين في الباساء و الضراء و حين الباس اولئک الذين صدقوا و اولئک هم المتقون”(1) يعني “نيکوکاري بدان نيست که روي به جانب مشرق يا مغرب کنيد (زيرا اين اثري نخواهد داشت) ليکن نيکوکار کسي است که به خداي عالم و روز قيامت و فرشتگان و کتاب آسماني و پيغمبران ايمان آورده و دارايي خود را در راه دوستي خدا به خويشان و يتيمان و فقيران و رهگذران و گدايان بدهد و هم در آزاد کردن بندگان صرف کند و نماز به پا دارد و زکات مال به مستحقان برساند و با هر که عهد بسته به موقع خود وفا کند و در کارزار و سختي ها صبور و شکيبا باشد و به وقت رنج و تعب صبر پيشه کند، کساني که بدين اوصاف آراسته اند، آنان به حقيقت راستگويان عالم و آنها پرهيزگارانند” که ما نيز از خداوند در اين روز مي خواهيم که ما را جزء کساني که پيروي از راه ابرار و نيکان واقعي مي کنند و صفات آنان در قرآن آمده است قرار دهد. 
    (2) وجنبني فيه مرافقه الاشرار “و مرا در اين روز از رفاقت و دوستي اشرار دور گردان”
    “شيطان سر دسته اشرار”
    هر انساني اگر در انجام عملي از شيطان پيروي نمايد به يقين شر آن عمل گريبانگير او خواهد شد، چرا که شيطان انسانها را امر به کارهاي زشت و ناپسند مي نمايد “انما يامرکم بالسوء و الفحشاء و ان تقولوا علي الله مالا تعلمون”(2) يعني “اين شيطان است که به شما دستور بدکاري و زشتي مي دهد و طوري عمل مي نمايد که سخناني از روي جهل و ناداني (مانند شرک و ظلم و افترا) به خداوند نسبت دهيد” که شيطان دشمني آشکارا براي انسان است “انه لکم عدو مبين”(3) يعني “محققا شيطان از براي شما دشمني واضح و آشکار است” و مي خواهد انسان را به ضلالت و گمراهي بکشاند و به همين دليل است که خداوند بلندمرتبه مي فرمايد: “ولا تتبعوا خطوات الشيطان”(4) يعني “وسوسه هاي شيطان را پيروي نکنيد” که شيطان عامل هر شري است، پس کساني که از شيطان و وسوسه هاي او که همه نافرماني از دستورات ذات اقدس پروردگار مي باشد پيروي کنند جزو اشرار مي گردند زيرا آنان هر عملي را که انجام مي دهند به دستور شيطان است و شيطان جز شر و فساد انسان را به چه چيز ديگري دعوت نمي نمايد که ما نيز در اين روز ا زخداوند مي خواهيم که ما را از دوستي و رفاقت با شيطان و پيروان و يارانش که عامل هر شر و فتنه اي مي باشند دور سازد...
    (3) و اوني برحمتک الي دارالقرار بالهيتک يا اله العالمين “و مرا در بهشت دارالقرار به رحمتت منزل ده به حق الهيتت اي خداي عالميان”
    “نويد جانبخش الهي”
    براي آنکه انسان بتواند به دارالقرار (محل آرامش) يعني بهشت برين دست يابد لازمه آن اين است که صفاتي را که براي ابرار ذکر گرديد را دارا باشد و خود را از صفات و حرکات و رذيله اشرار که همه آنها نشات گرفته از شيطان رجيم و رانده شده از درگاه حق مي باشد دور سازد و به قول خداوند تعالي “و تعاونوا علي البر و التقوي و لاتعاونوا علي الاثم و العدوان”(5) يعني “و يکديگر را در نيکوکاري و تقوا ياري نماييد نه بر گناه و دشمني و ستمکاري” که آن هنگام است که خداوند به نيکوکاران و تقواپيشگان اينگونه بشارت مي دهد “قل اوبنئکم بخير من ذلکم للذين اتقوا عندربهم جنت تجري من تحتها الانهار خالدين فيها و ازواج مطهره و رضوان من الله و الله بصير بالعباد”(6) يعني “(اي پيامبر) به امت بگو: مي خواهيد شما را آگاه گردانم به بهتر از اينها، که بر آنان تقوا پيشه کنند نزد خداوند باغهاي بهشتي است که از زير درختان آن نهرها جاري است و در آن جاويد هستند و زنان پاکيزه و آراسته اي و (بهتر از همه آنها خشنودي خداوند است) و خداوند به حال بندگان بينا است” که ما نيز در اين روز از خداوند به حق خداونديش درخواست مي نماييم که ما را در دارالقرار يعني بهشت برينش جاي دهد و ما را از عذاب و آتش دوزخ در امان بدارد. ان شاءالله که تابع باشيم.