به نام خداوند رحمتگر مهربان | | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ |
آن واقعه چون وقوع يابد ( ۱) | | إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿ ۱ ﴾ |
[كه] در وقوع آن دروغى نيست ( ۲) | | لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ﴿ ۲ ﴾ |
پستكننده [و] بالابرنده است ( ۳) | | خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ﴿ ۳ ﴾ |
چون زمين با تكان [سختى] لرزانده شود ( ۴) | | إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿ ۴ ﴾ |
و كوهها [جمله] ريزه ريزه شوند ( ۵) | | وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿ ۵ ﴾ |
و غبارى پراكنده گردند ( ۶) | | فَكَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا ﴿ ۶ ﴾ |
و شما سه دسته شويد ( ۷) | | وَكُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿ ۷ ﴾ |
ياران دست راست كدامند ياران دست راست ( ۸) | | فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿ ۸ ﴾ |
و ياران چپ كدامند ياران چپ ( ۹) | | وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿ ۹ ﴾ |
و سبقتگيرندگان مقدمند ( ۱۰) | | وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿ ۱۰ ﴾ |
آنانند همان مقربان [خدا] ( ۱۱) | | أُوْلَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿ ۱۱ ﴾ |
در باغستانهاى پر نعمت ( ۱۲) | | فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿ ۱۲ ﴾ |
گروهى از پيشينيان ( ۱۳) | | ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ ﴿ ۱۳ ﴾ |
و اندكى از متاخران ( ۱۴) | | وَقَلِيلٌ مِّنَ الْآخِرِينَ ﴿ ۱۴ ﴾ |
بر تختهايى جواهرنشان ( ۱۵) | | عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿ ۱۵ ﴾ |
كه روبروى هم بر آنها تكيه دادهاند ( ۱۶) | | مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ ﴿ ۱۶ ﴾ |
بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مىگردند ( ۱۷) | | يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿ ۱۷ ﴾ |
با جامها و آبريزها و پياله[ها]يى از باده ناب روان ( ۱۸) | | بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ ﴿ ۱۸ ﴾ |
[كه] نه از آن دردسر گيرند و نه بىخرد گردند ( ۱۹) | | لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ ﴿ ۱۹ ﴾ |
و ميوه از هر چه اختيار كنند ( ۲۰) | | وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ ﴿ ۲۰ ﴾ |
و از گوشت پرنده هر چه بخواهند ( ۲۱) | | وَلَحْمِ طَيْرٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ ﴿ ۲۱ ﴾ |
و حوران چشمدرشت ( ۲۲) | | وَحُورٌ عِينٌ ﴿ ۲۲ ﴾ |
مثل لؤلؤ نهان ميان صدف ( ۲۳) | | كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ﴿ ۲۳ ﴾ |
[اينها] پاداشى است براى آنچه مىكردند ( ۲۴) | | جَزَاء بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿ ۲۴ ﴾ |
در آنجا نه بيهودهاى مىشنوند و نه [سخنى] گناهآلود ( ۲۵) | | لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا ﴿ ۲۵ ﴾ |
سخنى جز سلام و درود نيست ( ۲۶) | | إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿ ۲۶ ﴾ |
و ياران راستياران راست كدامند ( ۲۷) | | وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ ﴿ ۲۷ ﴾ |
در [زير] درختان كنار بىخار ( ۲۸) | | فِي سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ﴿ ۲۸ ﴾ |
و درختهاى موز كه ميوهاش خوشه خوشه روى هم چيده است (۲۹) | | وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ﴿ ۲۹ ﴾ |
و سايهاى پايدار ( ۳۰) | | وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ﴿ ۳۰ ﴾ |
و آبى ريزان ( ۳۱) | | وَمَاء مَّسْكُوبٍ ﴿ ۳۱ ﴾ |
و ميوهاى فراوان ( ۳۲) | | وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ ﴿ ۳۲ ﴾ |
نه بريده و نه ممنوع ( ۳۳) | | لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿ ۳۳ ﴾ |
و همخوابگانى بالا بلند ( ۳۴) | | وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ﴿ ۳۴ ﴾ |
ما آنان را پديد آوردهايم پديد آوردنى ( ۳۵) | | إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاء ﴿ ۳۵ ﴾ |
و ايشان را دوشيزه گردانيدهايم ( ۳۶) | | فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ﴿ ۳۶ ﴾ |
شوى دوست همسال ( ۳۷) | | عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿ ۳۷ ﴾ |
براى ياران راست ( ۳۸) | | لِّأَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿ ۳۸ ﴾ |
كه گروهى از پيشينيانند ( ۳۹) | | ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ ﴿ ۳۹ ﴾ |
و گروهى از متاخران ( ۴۰) | | وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِينَ ﴿ ۴۰ ﴾ |
و ياران چپ كدامند ياران چپ ( ۴۱) | | وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿ ۴۱ ﴾ |
در [ميان] باد گرم و آب داغ ( ۴۲) | | فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ ﴿ ۴۲ ﴾ |
و سايهاى از دود تار ( ۴۳) | | وَظِلٍّ مِّن يَحْمُومٍ ﴿ ۴۳ ﴾ |
نه خنك و نه خوش ( ۴۴) | | لَّا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ ﴿ ۴۴ ﴾ |
اينان بودند كه پيش از اين ناز پروردگان بودند ( ۴۵) | | إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ ﴿ ۴۵ ﴾ |
و بر گناه بزرگ پافشارى مىكردند ( ۴۶) | | وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِيمِ ﴿ ۴۶ ﴾ |
و مىگفتند آيا چون مرديم و خاك واستخوان شديم واقعا [باز] زنده مىگرديم ( ۴۷) | | وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿ ۴۷ ﴾ |
يا پدران گذشته ما [نيز] ( ۴۸) | | أَوَ آبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿ ۴۸ ﴾ |
بگو در حقيقت اولين و آخرين ( ۴۹) | | قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ ﴿ ۴۹ ﴾ |
قطعا همه در موعد روزى معلوم گرد آورده شوند ( ۵۰) | | لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿ ۵۰ ﴾ |
آنگاه شما اى گمراهان دروغپرداز ( ۵۱) | | ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ﴿ ۵۱ ﴾ |
قطعا از درختى كه از زقوم استخواهيد خورد ( ۵۲) | | لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ ﴿ ۵۲ ﴾ |
و از آن شكمهايتان را خواهيد آكند ( ۵۳) | | فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿ ۵۳ ﴾ |
و روى آن از آب جوش مىنوشيد ( ۵۴) | | فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ ﴿ ۵۴ ﴾ |
[مانند] نوشيدن اشتران تشنه ( ۵۵) | | فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ ﴿ ۵۵ ﴾ |
اين است پذيرايى آنان در روز جزا ( ۵۶) | | هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ ﴿ ۵۶ ﴾ |
ماييم كه شما را آفريدهايم پس چرا تصديق نمىكنيد ( ۵۷) | | نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿ ۵۷ ﴾ |
آيا آنچه را [كه به صورت نطفه] فرو مىريزيد ديدهايد ( ۵۸) | | أَفَرَأَيْتُم مَّا تُمْنُونَ ﴿ ۵۸ ﴾ |
آيا شما آن را خلق مىكنيد يا ما آفرينندهايم ( ۵۹) | | أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿ ۵۹ ﴾ |
ماييم كه ميان شما مرگ را مقدر كردهايم و بر ما سبقت نتوانيد جست ( ۶۰) | | نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ﴿ ۶۰ ﴾ |
[و مىتوانيم] امثال شما را به جاى شما قرار دهيم و شما را [به صورت] آنچه نمىدانيد پديدار گردانيم ( ۶۱) | | عَلَى أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱ ﴾ |
و قطعا پديدار شدن نخستين خود را شناختيد پس چرا سر عبرت گرفتن نداريد ( ۶۲) | | وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذكَّرُونَ ﴿ ۶۲ ﴾ |
آيا آنچه را كشت مىكنيد ملاحظه كردهايد ( ۶۳) | | أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ﴿ ۶۳ ﴾ |
آيا شما آن را [بىيارى ما] زراعت مىكنيد يا ماييم كه زراعت مىكنيم (۶۴) | | أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿ ۶۴ ﴾ |
اگر بخواهيم قطعا خاشاكش مىگردانيم پس در افسوس [و تعجب] مىافتيد ( ۶۵) | | لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ﴿ ۶۵ ﴾ |
[و مىگوييد] واقعا ما زيان زدهايم ( ۶۶) | | إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿ ۶۶ ﴾ |
بلكه ما محروم شدگانيم ( ۶۷) | | بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿ ۶۷ ﴾ |
آيا آبى را كه مىنوشيد ديدهايد ( ۶۸) | | أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاء الَّذِي تَشْرَبُونَ ﴿ ۶۸ ﴾ |
آيا شما آن را از [دل] ابر سپيد فرود آوردهايد يا ما فرودآورندهايم (۶۹) | | أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ ﴿ ۶۹ ﴾ |
اگر بخواهيم آن را تلخ مىگردانيم پس چرا سپاس نمىداريد ( ۷۰) | | لَوْ نَشَاء جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ﴿ ۷۰ ﴾ |
آيا آن آتشى را كه برمىافروزيد ملاحظه كردهايد ( ۷۱) | | أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ ﴿ ۷۱ ﴾ |
آيا شما [چوب] درخت آن را پديدار كردهايد يا ما پديدآورندهايم ( ۷۲) | | أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِؤُونَ ﴿ ۷۲ ﴾ |
ما آن را [مايه] عبرت و [وسيله] استفاده براى بيابانگردان قرار دادهايم ( ۷۳) | | نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِينَ ﴿ ۷۳ ﴾ |
پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى ( ۷۴) | | فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿ ۷۴ ﴾ |
نه [چنين است كه مىپنداريد] سوگند به جايگاههاى [ويژه و فواصل معين] ستارگان ( ۷۵) | | فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿ ۷۵ ﴾ |
اگر بدانيد آن سوگندى سخت بزرگ است ( ۷۶) | | وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ﴿ ۷۶ ﴾ |
كه اين [پيام] قطعا قرآنى است ارجمند ( ۷۷) | | إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ ﴿ ۷۷ ﴾ |
در كتابى نهفته ( ۷۸) | | فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ ﴿ ۷۸ ﴾ |
كه جز پاكشدگان بر آن دست ندارند ( ۷۹) | | لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿ ۷۹ ﴾ |
وحيى است از جانب پروردگار جهانيان ( ۸۰) | | تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۸۰ ﴾ |
آيا شما اين سخن را سبك [و سست] مىگيريد ( ۸۱) | | أَفَبِهَذَا الْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ﴿ ۸۱ ﴾ |
و تنها نصيب خود را در تكذيب [آن] قرار مىدهيد ( ۸۲) | | وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ ﴿ ۸۲ ﴾ |
پس چرا آنگاه كه [جان شما] به گلو مىرسد ( ۸۳) | | فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿ ۸۳ ﴾ |
و در آن هنگام خود نظاره گريد ( ۸۴) | | وَأَنتُمْ حِينَئِذٍ تَنظُرُونَ ﴿ ۸۴ ﴾ |
و ما به آن [محتضر] از شما نزديكتريم ولى نمىبينيد ( ۸۵) | | وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلَكِن لَّا تُبْصِرُونَ ﴿ ۸۵ ﴾ |
پس چرا اگر شما بىجزا مىمانيد [و حساب و كتابى در كار نيست] (۸۶) | | فَلَوْلَا إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ ﴿ ۸۶ ﴾ |
اگر راست مىگوييد [روح] را برنمىگردانيد ( ۸۷) | | تَرْجِعُونَهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿ ۸۷ ﴾ |
و اما اگر [او] از مقربان باشد ( ۸۸) | | فَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿ ۸۸ ﴾ |
[در] آسايش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] ( ۸۹) | | فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِيمٍ ﴿ ۸۹ ﴾ |
و اما اگر از ياران راست باشد ( ۹۰) | | وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿ ۹۰ ﴾ |
از ياران راست بر تو سلام باد ( ۹۱) | | فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿ ۹۱ ﴾ |
و اما اگر از دروغزنان گمراه است ( ۹۲) | | وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ ﴿ ۹۲ ﴾ |
پس با آبى جوشان پذيرايى خواهد شد ( ۹۳) | | فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ ﴿ ۹۳ ﴾ |
و [فرجامش] درافتادن به جهنم است ( ۹۴) | | وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ ﴿ ۹۴ ﴾ |
اين است همان حقيقت راست [و] يقين ( ۹۵) | | إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ ﴿ ۹۵ ﴾ |
پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبيح گوى ( ۹۶) | | فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿ ۹۶ ﴾ |
فروشگاه ما در شبکه های اجتماعی