بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

عَمَّ يَتَسَاءلُونَ ﴿ ۱ ﴾

درباره چه چيز از يكديگر مى‏پرسند ( ۱)

عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿ ۲ ﴾

از آن خبر بزرگ ( ۲)

الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿ ۳ ﴾

كه در باره آن با هم اختلاف دارند ( ۳)

كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿ ۴ ﴾

نه چنان است به زودى خواهند دانست ( ۴)

ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿ ۵ ﴾

باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست ( ۵)

أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿ ۶ ﴾

آيا زمين را گهواره‏اى نگردانيديم ( ۶)

وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿ ۷ ﴾

و كوهها را [چون] ميخهايى [نگذاشتيم] ( ۷)

وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿ ۸ ﴾

و شما را جفت آفريديم ( ۸)

وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿ ۹ ﴾

و خواب شما را [مايه] آسايش گردانيديم ( ۹)

وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا ﴿ ۱۰ ﴾

و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم ( ۱۰)

وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿ ۱۱ ﴾

و روز را [براى] معاش [شما] نهاديم ( ۱۱)

وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿ ۱۲ ﴾

و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا كرديم ( ۱۲)

وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿ ۱۳ ﴾

و چراغى فروزان گذارديم ( ۱۳)

وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا ﴿ ۱۴ ﴾

و از ابرهاى متراكم آبى ريزان فرود آورديم ( ۱۴)

لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿ ۱۵ ﴾

تا بدان دانه و گياه برويانيم ( ۱۵)

وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿ ۱۶ ﴾

و باغهاى در هم پيچيده و انبوه ( ۱۶)

إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿ ۱۷ ﴾

قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است ( ۱۷)

يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿ ۱۸ ﴾

روزى كه در صور دميده شود و گروه گروه بياييد ( ۱۸)

وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿ ۱۹ ﴾

و آسمان گشوده و درهايى [پديد] شود ( ۱۹)

وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿ ۲۰ ﴾

و كوهها را روان كنند و [چون] سرابى گردند ( ۲۰)

إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿ ۲۱ ﴾

[آرى] جهنم [از دير باز] كمينگاهى بوده ( ۲۱)

لِلْطَّاغِينَ مَآبًا ﴿ ۲۲ ﴾

[كه] براى سركشان بازگشتگاهى است ( ۲۲)

لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿ ۲۳ ﴾

روزگارى دراز در آن درنگ كنند ( ۲۳)

لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿ ۲۴ ﴾

در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى ( ۲۴)

إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿ ۲۵ ﴾

جز آب جوشان و چركابه‏اى ( ۲۵)

جَزَاء وِفَاقًا ﴿ ۲۶ ﴾

كيفرى مناسب [با جرم آنها] ( ۲۶)

إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ﴿ ۲۷ ﴾

آنان بودند كه به [روز] حساب اميد نداشتند ( ۲۷)

وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ﴿ ۲۸ ﴾

و آيات ما را سخت تكذيب مى‏كردند ( ۲۸)

وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿ ۲۹ ﴾

و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت] كتابى در آورده‏ايم (۲۹)

فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿ ۳۰ ﴾

پس بچشيد كه جز عذاب هرگز [چيزى] بر شما نمى‏افزاييم ( ۳۰)

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿ ۳۱ ﴾

مسلما پرهيزگاران را رستگارى است ( ۳۱)

حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿ ۳۲ ﴾

باغچه‏ها و تاكستانها ( ۳۲)

وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿ ۳۳ ﴾

و دخترانى همسال با سينه‏هاى برجسته ( ۳۳)

وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿ ۳۴ ﴾

و پياله‏هاى لبالب ( ۳۴)

لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿ ۳۵ ﴾

در آنجا نه بيهوده‏اى شنوند و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند] ( ۳۵)

جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاء حِسَابًا ﴿ ۳۶ ﴾

[اين است] پاداشى از پروردگار تو عطايى از روى حساب ( ۳۶)

رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿ ۳۷ ﴾

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست ( ۳۷)

يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿ ۳۸ ﴾

روزى كه روح و فرشتگان به صف مى‏ايستند و [مردم] سخن نگويند مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گويد ( ۳۸)

ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿ ۳۹ ﴾

آن [روز] روز حق است پس هر كه خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد ( ۳۹)

إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا ﴿ ۴۰ ﴾

ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم روزى كه آدمى آنچه را با دست‏خويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد كاش من خاك بودم ( ۴۰)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿ ۱ ﴾

سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان ستانند ( ۱)

وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿ ۲ ﴾

و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] را به آرامى گيرند ( ۲)

وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿ ۳ ﴾

و به فرشتگانى كه [در درياى بى‏مانند] شناكنان شناورند ( ۳)

فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿ ۴ ﴾

پس در پيشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقت‏گيرنده‏اند ( ۴)

فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿ ۵ ﴾

و كار [بندگان] را تدبير مى‏كنند ( ۵)

يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿ ۶ ﴾

آن روز كه لرزنده بلرزد ( ۶)

تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿ ۷ ﴾

و از پى آن لرزه‏اى [دگر] افتد ( ۷)

قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿ ۸ ﴾

در آن روز دلهايى سخت هراسانند ( ۸)

أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿ ۹ ﴾

ديدگان آنها فرو افتاده ( ۹)

يَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ﴿ ۱۰ ﴾

گويند آيا [باز] ما به [مغاك] زمين برمى‏گرديم ( ۱۰)

أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿ ۱۱ ﴾

آيا وقتى ما استخوان‏ريزه‏هاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مى‏گيريم] ( ۱۱)

قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿ ۱۲ ﴾

[و با خود] گويند در اين صورت اين برگشتى زيان‏آور است ( ۱۲)

فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿ ۱۳ ﴾

و[لى] در حقيقت آن [بازگشت بسته به] يك فرياد است [و بس] (۱۳)

فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿ ۱۴ ﴾

و بناگاه آنان در زمين هموار خواهند بود ( ۱۴)

هَلْ أتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى ﴿ ۱۵ ﴾

آيا سرگذشت موسى بر تو آمد ( ۱۵)

إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿ ۱۶ ﴾

آنگاه كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد ( ۱۶)

اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿ ۱۷ ﴾

به سوى فرعون برو كه وى سر برداشته است ( ۱۷)

فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَى أَن تَزَكَّى ﴿ ۱۸ ﴾

و بگو آيا سر آن دارى كه به پاكيزگى گرايى ( ۱۸)

وَأَهْدِيَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى ﴿ ۱۹ ﴾

و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا پروا بدارى ( ۱۹)

فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى ﴿ ۲۰ ﴾

پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود ( ۲۰)

فَكَذَّبَ وَعَصَى ﴿ ۲۱ ﴾

و[لى فرعون] تكذيب نمود و عصيان كرد ( ۲۱)

ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَى ﴿ ۲۲ ﴾

سپس پشت كرد [و] به كوشش برخاست ( ۲۲)

فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿ ۲۳ ﴾

و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد ( ۲۳)

فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى ﴿ ۲۴ ﴾

و گفت پروردگار بزرگتر شما منم ( ۲۴)

فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿ ۲۵ ﴾

و خدا [هم] او را به كيفر دنيا و آخرت گرفتار كرد ( ۲۵)

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَى ﴿ ۲۶ ﴾

در حقيقت براى هر كس كه [از خدا] بترسد در اين [ماجرا] عبرتى است ( ۲۶)

أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿ ۲۷ ﴾

آيا آفرينش شما دشوارتر است‏يا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است ( ۲۷)

رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿ ۲۸ ﴾

سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين] درست كرد ( ۲۸)

وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿ ۲۹ ﴾

و شبش را تيره و روزش را آشكار گردانيد ( ۲۹)

وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا ﴿ ۳۰ ﴾

و پس از آن زمين را با غلتانيدن گسترد ( ۳۰)

أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿ ۳۱ ﴾

آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد ( ۳۱)

وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿ ۳۲ ﴾

و كوهها را لنگر آن گردانيد ( ۳۲)

مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿ ۳۳ ﴾

[تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد ( ۳۳)

فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى ﴿ ۳۴ ﴾

پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ دررسد ( ۳۴)

يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿ ۳۵ ﴾

[آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد ( ۳۵)

وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَى ﴿ ۳۶ ﴾

و جهنم براى هر كه بيند آشكار گردد ( ۳۶)

فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿ ۳۷ ﴾

اما هر كه طغيان كرد ( ۳۷)

وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿ ۳۸ ﴾

و زندگى پست دنيا را برگزيد ( ۳۸)

فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿ ۳۹ ﴾

پس جايگاه او همان آتش است ( ۳۹)

وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿۴۰ ﴾

و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس خود را از هوس باز داشت ( ۴۰)

فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿ ۴۱ ﴾

پس جايگاه او همان بهشت است ( ۴۱)

يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ﴿ ۴۲ ﴾

در باره رستاخيز از تو مى‏پرسند كه فرارسيدنش چه وقت است ( ۴۲)

فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا ﴿ ۴۳ ﴾

تو را چه به گفتگو در آن ( ۴۳)

إِلَى رَبِّكَ مُنتَهَاهَا ﴿ ۴۴ ﴾

علم آن با پروردگار تو است ( ۴۴)

إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا ﴿ ۴۵ ﴾

تو فقط كسى را كه از آن مى‏ترسد هشدار مى‏دهى ( ۴۵)

كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿۴۶ ﴾

روزى كه آن را مى‏بينند گويى كه آنان جز شبى يا روزى درنگ نكرده‏اند ( ۴۶)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿ ۱ ﴾

چهره در هم كشيد و روى گردانيد ( ۱)

أَن جَاءهُ الْأَعْمَى ﴿ ۲ ﴾

كه آن مرد نابينا پيش او آمد ( ۲)

وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى ﴿ ۳ ﴾

و تو چه دانى شايد او به پاكى گرايد ( ۳)

أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَى ﴿ ۴ ﴾

يا پند پذيرد و اندرز سودش دهد ( ۴)

أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿ ۵ ﴾

اما آن كس كه خود را بى‏نياز مى‏پندارد ( ۵)

فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿ ۶ ﴾

تو بدو مى‏پردازى ( ۶)

وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى ﴿ ۷ ﴾

با آنكه اگر پاك نگردد بر تو [مسؤوليتى] نيست ( ۷)

وَأَمَّا مَن جَاءكَ يَسْعَى ﴿ ۸ ﴾

و اما آن كس كه شتابان پيش تو آمد ( ۸)

وَهُوَ يَخْشَى ﴿ ۹ ﴾

در حالى كه [از خدا] مى‏ترسيد ( ۹)

فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿ ۱۰ ﴾

تو از او به ديگران مى‏پردازى ( ۱۰)

كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ﴿ ۱۱ ﴾

زنهار [چنين مكن] اين [آيات] پندى است ( ۱۱)

فَمَن شَاء ذَكَرَهُ ﴿ ۱۲ ﴾

تا هر كه خواهد از آن پند گيرد ( ۱۲)

فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ﴿ ۱۳ ﴾

در صحيفه‏هايى ارجمند ( ۱۳)

مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ﴿ ۱۴ ﴾

والا و پاك‏شده ( ۱۴)

بِأَيْدِي سَفَرَةٍ ﴿ ۱۵ ﴾

به دست فرشتگانى ( ۱۵)

كِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿ ۱۶ ﴾

ارجمند و نيكوكار ( ۱۶)

قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ ﴿ ۱۷ ﴾

كشته باد انسان چه ناسپاس است ( ۱۷)

مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ﴿ ۱۸ ﴾

او را از چه چيز آفريده است ( ۱۸)

مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿ ۱۹ ﴾

از نطفه‏اى خلقش كرد و اندازه مقررش بخشيد ( ۱۹)

ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ ﴿ ۲۰ ﴾

سپس راه را بر او آسان گردانيد ( ۲۰)

ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿ ۲۱ ﴾

آنگاه به مرگش رسانيد و در قبرش نهاد ( ۲۱)

ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ ﴿ ۲۲ ﴾

سپس چون بخواهد او را برانگيزد ( ۲۲)

كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿ ۲۳ ﴾

ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نياورده است ( ۲۳)

فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿ ۲۴ ﴾

پس انسان بايد به خوراك خود بنگرد ( ۲۴)

أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا ﴿ ۲۵ ﴾

كه ما آب را به صورت بارشى فرو ريختيم ( ۲۵)

ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿ ۲۶ ﴾

آنگاه زمين را با شكافتنى [لازم] شكافتيم ( ۲۶)

فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا ﴿ ۲۷ ﴾

پس در آن دانه رويانيديم ( ۲۷)

وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿ ۲۸ ﴾

و انگور و سبزى ( ۲۸)

وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا ﴿ ۲۹ ﴾

و زيتون و درخت‏خرما ( ۲۹)

وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿ ۳۰ ﴾

و باغهاى انبوه ( ۳۰)

وَفَاكِهَةً وَأَبًّا ﴿ ۳۱ ﴾

و ميوه و چراگاه ( ۳۱)

مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿ ۳۲ ﴾

[تا وسيله] استفاده شما و دامهايتان باشد ( ۳۲)

فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ ﴿ ۳۳ ﴾

پس چون فرياد گوش‏خراش دررسد ( ۳۳)

يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ ﴿ ۳۴ ﴾

روزى كه آدمى از برادرش ( ۳۴)

وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ ﴿ ۳۵ ﴾

و از مادرش و پدرش ( ۳۵)

وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ ﴿ ۳۶ ﴾

و از همسرش و پسرانش مى‏گريزد ( ۳۶)

لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ ﴿ ۳۷ ﴾

در آن روز هر كسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى‏دارد ( ۳۷)

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ ﴿ ۳۸ ﴾

در آن روز چهره‏هايى درخشانند ( ۳۸)

ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ﴿ ۳۹ ﴾

خندان [و] شادانند ( ۳۹)

وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ ﴿ ۴۰ ﴾

و در آن روز چهره‏هايى است كه بر آنها غبار نشسته ( ۴۰)

تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿ ۴۱ ﴾

[و] آنها را تاريكى پوشانده است ( ۴۱)

أُوْلَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿ ۴۲ ﴾

آنان همان كافران بدكارند ( ۴۲)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿ ۱ ﴾

آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد ( ۱)

وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ ﴿ ۲ ﴾

و آنگه كه ستارگان همى‏تيره شوند ( ۲)

وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿ ۳ ﴾

و آنگاه كه كوهها به رفتار آيند ( ۳)

وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿ ۴ ﴾

وقتى شتران ماده وانهاده شوند ( ۴)

وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿ ۵ ﴾

و آنگه كه وحوش را همى‏گرد آرند ( ۵)

وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿ ۶ ﴾

درياها آنگه كه جوشان گردند ( ۶)

وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿ ۷ ﴾

و آنگاه كه جانها به هم درپيوندند ( ۷)

وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿ ۸ ﴾

پرسند چو زان دخترك زنده به‏گور ( ۸)

بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿ ۹ ﴾

به كدامين گناه كشته شده است ( ۹)

وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿ ۱۰ ﴾

و آنگاه كه نامه‏ها زهم بگشايند ( ۱۰)

وَإِذَا السَّمَاء كُشِطَتْ ﴿ ۱۱ ﴾

و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود ( ۱۱)

وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿ ۱۲ ﴾

و آنگه كه جحيم را برافروزانند ( ۱۲)

وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿ ۱۳ ﴾

و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند ( ۱۳)

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿ ۱۴ ﴾

هر نفس بداند چه فراهم ديده ( ۱۴)

فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿ ۱۵ ﴾

نه نه سوگند به اختران گردان ( ۱۵)

الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿ ۱۶ ﴾

[كز ديده] نهان شوند و از نو آيند ( ۱۶)

وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿ ۱۷ ﴾

سوگند به شب چون پشت گرداند ( ۱۷)

وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿ ۱۸ ﴾

سوگند به صبح چون دميدن گيرد ( ۱۸)

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿ ۱۹ ﴾

كه [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است ( ۱۹)

ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿ ۲۰ ﴾

نيرومند [كه] پيش خداوند عرش بلندپايگاه است ( ۲۰)

مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿ ۲۱ ﴾

در آنجا [هم] مطاع [و هم] امين است ( ۲۱)

وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ ﴿ ۲۲ ﴾

و رفيق شما مجنون نيست ( ۲۲)

وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿ ۲۳ ﴾

و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان ديده ( ۲۳)

وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿ ۲۴ ﴾

و او در امر غيب بخيل نيست ( ۲۴)

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ﴿ ۲۵ ﴾

و [قرآن] نيست‏سخن ديو رجيم ( ۲۵)

فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿ ۲۶ ﴾

پس به كجا مى‏رويد ( ۲۶)

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿ ۲۷ ﴾

اين [سخن] بجز پندى براى عالميان نيست ( ۲۷)

لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ ﴿ ۲۸ ﴾

براى هر يك از شما كه خواهد به راه راست رود ( ۲۸)

وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۲۹ ﴾

و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نيز] نخواهيد خواست ( ۲۹)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ ﴿ ۱ ﴾

آنگاه كه آسمان زهم بشكافد ( ۱)

وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثَرَتْ ﴿ ۲ ﴾

و آنگاه كه اختران پراكنده شوند ( ۲)

وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿ ۳ ﴾

و آنگاه كه درياها از جا بركنده گردند ( ۳)

وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿ ۴ ﴾

و آنگاه كه گورها زير و زبر شوند ( ۴)

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿ ۵ ﴾

هر نفسى آنچه را پيش فرستاده و بازپس گذاشته بداند ( ۵)

يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ ﴿ ۶ ﴾

اى انسان چه چيز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته ( ۶)

الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ ﴿ ۷ ﴾

همان كس كه تو را آفريد و [اندام] تو را درست كرد و [آنگاه] تو را سامان بخشيد ( ۷)

فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَكَّبَكَ ﴿ ۸ ﴾

و به هر صورتى كه خواست تو را تركيب كرد ( ۸)

كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ ﴿ ۹ ﴾

با اين همه شما منكر [روز] جزاييد ( ۹)

وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ ﴿ ۱۰ ﴾

و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند ( ۱۰)

كِرَامًا كَاتِبِينَ ﴿ ۱۱ ﴾

[فرشتگان] بزرگوارى كه نويسندگان [اعمال شما] هستند ( ۱۱)

يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿ ۱۲ ﴾

آنچه را مى‏كنيد مى‏دانند ( ۱۲)

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿ ۱۳ ﴾

قطعا نيكان به بهشت اندرند ( ۱۳)

وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ ﴿ ۱۴ ﴾

و بى‏شك بدكاران در دوزخند ( ۱۴)

يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ ﴿ ۱۵ ﴾

روز جزا در آنجا درآيند ( ۱۵)

وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ ﴿ ۱۶ ﴾

و از آن [عذاب] دور نخواهند بود ( ۱۶)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿ ۱۷ ﴾

و تو چه دانى كه چيست روز جزا ( ۱۷)

ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿ ۱۸ ﴾

باز چه دانى كه چيست روز جزا ( ۱۸)

يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَيْئًا وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿۱۹ ﴾

روزى كه كسى براى كسى هيچ اختيارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست ( ۱۹)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ ﴿ ۱ ﴾

واى بر كم‏فروشان ( ۱)

الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ﴿ ۲ ﴾

كه چون از مردم پيمانه ستانند تمام ستانند ( ۲)

وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ﴿ ۳ ﴾

و چون براى آنان پيمانه يا وزن كنند به ايشان كم دهند ( ۳)

أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ ﴿ ۴ ﴾

مگر آنان گمان نمى‏دارند كه برانگيخته خواهند شد ( ۴)

لِيَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿ ۵ ﴾

[در] روزى بزرگ ( ۵)

يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۶ ﴾

روزى كه مردم در برابر پروردگار جهانيان به پاى ايستند ( ۶)

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ ﴿ ۷ ﴾

نه چنين است [كه مى‏پندارند] كه كارنامه بدكاران در سجين است (۷)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ ﴿ ۸ ﴾

و تو چه دانى كه سجين چيست ( ۸)

كِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿ ۹ ﴾

كتابى است نوشته‏شده ( ۹)

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿ ۱۰ ﴾

واى بر تكذيب‏كنندگان در آن هنگام ( ۱۰)

الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿ ۱۱ ﴾

آنان كه روز جزا را دروغ مى‏پندارند ( ۱۱)

وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿ ۱۲ ﴾

و جز هر تجاوزپيشه گناهكارى آن را به دروغ نمى‏گيرد ( ۱۲)

إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿ ۱۳ ﴾

[همان كه] چون آيات ما بر او خوانده شود گويد [اينها] افسانه‏هاى پيشينيان است ( ۱۳)

كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿ ۱۴ ﴾

نه چنين است بلكه آنچه مرتكب مى‏شدند زنگار بر دلهايشان بسته است ( ۱۴)

كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ ﴿ ۱۵ ﴾

زهى پندار كه آنان در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند ( ۱۵)

ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِيمِ ﴿ ۱۶ ﴾

آنگاه به يقين آنان به جهنم درآيند ( ۱۶)

ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿ ۱۷ ﴾

سپس [به ايشان] گفته خواهد شد اين همان است كه آن را به دروغ مى‏گرفتيد ( ۱۷)

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ﴿ ۱۸ ﴾

نه چنين است در حقيقت كتاب نيكان در عليون است ( ۱۸)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ ﴿ ۱۹ ﴾

و تو چه دانى كه عليون چيست ( ۱۹)

كِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿ ۲۰ ﴾

كتابى است نوشته‏شده ( ۲۰)

يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿ ۲۱ ﴾

مقربان آن را مشاهده خواهند كرد ( ۲۱)

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿ ۲۲ ﴾

براستى نيكوكاران در نعيم [الهى] خواهند بود ( ۲۲)

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ ﴿ ۲۳ ﴾

بر تختها [نشسته] مى‏نگرند ( ۲۳)

تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ ﴿ ۲۴ ﴾

از چهره‏هايشان طراوت نعمت [بهشت] را درمى‏يابى ( ۲۴)

يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ ﴿ ۲۵ ﴾

از باده‏اى مهر شده نوشانيده شوند ( ۲۵)

خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿ ۲۶﴾

[باده‏اى كه] مهر آن مشك است و در اين [نعمتها] مشتاقان بايد بر يكديگر پيشى گيرند ( ۲۶)

وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ ﴿ ۲۷ ﴾

و تركيبش از [چشمه] تسنيم است ( ۲۷)

عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿ ۲۸ ﴾

چشمه‏اى كه مقربان [خدا] از آن نوشند ( ۲۸)

إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُواْ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ﴿۲۹ ﴾

[آرى در دنيا] كسانى كه گناه مى‏كردند آنان را كه ايمان آورده بودند به ريشخند مى‏گرفتند ( ۲۹)

وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ﴿ ۳۰ ﴾

و چون بر ايشان مى‏گذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل مى‏كردند ( ۳۰)

وَإِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُواْ فَكِهِينَ ﴿ ۳۱ ﴾

و هنگامى كه نزد خانواده[هاى] خود بازمى‏گشتند به شوخ‏طبعى مى‏پرداختند ( ۳۱)

وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاء لَضَالُّونَ ﴿ ۳۲ ﴾

و چون مؤمنان را مى‏ديدند مى‏گفتند اينها [جماعتى] گمراهند ( ۳۲)

وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ﴿ ۳۳ ﴾

و حال آنكه آنان براى بازرسى [كار]شان فرستاده نشده بودند ( ۳۳)

فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُواْ مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ﴿ ۳۴ ﴾

و[لى] امروز مؤمنانند كه بر كافران خنده مى‏زنند ( ۳۴)

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ ﴿ ۳۵ ﴾

بر تختها[ى خود نشسته] نظاره مى‏كنند ( ۳۵)

هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿ ۳۶ ﴾

[تا ببينند] آيا كافران به پاداش آنچه مى‏كردند رسيده‏اند ( ۳۶)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِذَا السَّمَاء انشَقَّتْ ﴿ ۱ ﴾

آنگاه كه آسمان زهم بشكافد ( ۱)

وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿ ۲ ﴾

و پروردگارش را فرمان برد و [چنين] سزد ( ۲)

وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿ ۳ ﴾

و آنگاه كه زمين كشيده شود ( ۳)

وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ ﴿ ۴ ﴾

و آنچه را كه در آن است بيرون افكند و تهى شود ( ۴)

وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿ ۵ ﴾

و پروردگارش را فرمان برد و [چنين] سزد ( ۵)

يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ﴿ ۶ ﴾

اى انسان حقا كه تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى كرد ( ۶)

فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ ﴿ ۷ ﴾

اما كسى كه كارنامه‏اش به دست راستش داده شود ( ۷)

فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا ﴿ ۸ ﴾

بزودى‏اش حسابى بس آسان كنند ( ۸)

وَيَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿ ۹ ﴾

و شادمان به سوى كسانش باز گردد ( ۹)

وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ ﴿ ۱۰ ﴾

و اما كسى كه كارنامه‏اش از پشت‏سرش به او داده شود ( ۱۰)

فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿ ۱۱ ﴾

زودا كه هلاك [خويش] خواهد ( ۱۱)

وَيَصْلَى سَعِيرًا ﴿ ۱۲ ﴾

و در آتش افروخته درآيد ( ۱۲)

إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿ ۱۳ ﴾

او در [ميان] خانواده خود شادمان بود ( ۱۳)

إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ ﴿ ۱۴ ﴾

او مى‏پنداشت كه هرگز برنخواهد گشت ( ۱۴)

بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا ﴿ ۱۵ ﴾

آرى در حقيقت پروردگارش به او بينا بود ( ۱۵)

فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿ ۱۶ ﴾

نه نه سوگند به شفق ( ۱۶)

وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿ ۱۷ ﴾

سوگند به شب و آنچه [شب] فروپوشاند ( ۱۷)

وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿ ۱۸ ﴾

سوگند به ماه چون [ب در] تمام شود ( ۱۸)

لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ ﴿ ۱۹ ﴾

كه قطعا از حالى به حالى برخواهيد نشست ( ۱۹)

فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿ ۲۰ ﴾

پس چرا آنان باور نمى‏دارند ( ۲۰)

وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ﴿ ۲۱ ﴾

و چون بر آنان قرآن تلاوت مى‏شود چهره بر خاك نمى‏سايند ( ۲۱)

بَلِ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ ﴿ ۲۲ ﴾

[نه] بلكه آنان كه كفر ورزيده‏اند تكذيب مى‏كنند ( ۲۲)

وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ ﴿ ۲۳ ﴾

و خدا به آنچه در سينه دارند داناتر است ( ۲۳)

فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿ ۲۴ ﴾

پس آنان را از عذابى دردناك خبر ده ( ۲۴)

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ﴿ ۲۵ ﴾

مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‏اند كه آنان را پاداشى بى‏منت‏خواهد بود ( ۲۵)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالسَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿ ۱ ﴾

سوگند به آسمان آكنده ز برج ( ۱)

وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿ ۲ ﴾

و به روز موعود ( ۲)

وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿ ۳ ﴾

و به گواه و مورد گواهى ( ۳)

قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿ ۴ ﴾

مرگ بر آدم‏سوزان خندق ( ۴)

النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿ ۵ ﴾

همان آتش مايه‏دار [و انبوه] ( ۵)

إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ ﴿ ۶ ﴾

آنگاه كه آنان بالاى آن [خندق به تماشا] نشسته بودند ( ۶)

وَهُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ ﴿ ۷ ﴾

و خود بر آنچه بر [سر] مؤمنان مى‏آوردند گواه بودند ( ۷)

وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿ ۸﴾

و بر آنان عيبى نگرفته بودند جز اينكه به خداى ارجمند ستوده ايمان آورده بودند ( ۸)

الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿ ۹ ﴾

همان [خدايى] كه فرمانروايى آسمانها و زمين از آن اوست و خدا[ست كه] بر هر چيزى گواه است ( ۹)

إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ ﴿ ۱۰ ﴾

كسانى كه مردان و زنان مؤمن را آزار كرده و بعد توبه نكرده‏اند ايشان راست عذاب جهنم و ايشان راست عذاب سوزان ( ۱۰)

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ ﴿ ۱۱ ﴾

كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند براى آنان باغهايى است كه از زير [درختان] آن جويها روان است اين است [همان] رستگارى بزرگ ( ۱۱)

إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ ﴿ ۱۲ ﴾

آرى عقاب پروردگارت سخت‏سنگين است ( ۱۲)

إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ ﴿ ۱۳ ﴾

هم اوست كه [آفرينش را] آغاز مى‏كند و بازمى‏گرداند ( ۱۳)

وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿ ۱۴ ﴾

و اوست آن آمرزنده دوستدار [مؤمنان] ( ۱۴)

ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ ﴿ ۱۵ ﴾

صاحب ارجمند عرش ( ۱۵)

فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ ﴿ ۱۶ ﴾

هر چه را بخواهد انجام مى‏دهد ( ۱۶)

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ ﴿ ۱۷ ﴾

آيا حديث [آن] سپاهيان ( ۱۷)

فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿ ۱۸ ﴾

فرعون و ثمود بر تو آمد ( ۱۸)

بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ ﴿ ۱۹ ﴾

[نه] بلكه آنان كه كافر شده‏اند در تكذيب‏اند ( ۱۹)

وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِيطٌ ﴿ ۲۰ ﴾

با آنكه خدا از هر سو بر ايشان محيط است ( ۲۰)

بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِيدٌ ﴿ ۲۱ ﴾

آرى آن قرآنى ارجمند است ( ۲۱)

فِي لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ ﴿ ۲۲ ﴾

كه در لوحى محفوظ است ( ۲۲)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿ ۱ ﴾

سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد ( ۱)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿ ۲ ﴾

و تو چه دانى كه اختر شبگرد چيست ( ۲)

النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿ ۳ ﴾

آن اختر فروزان ( ۳)

إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ ﴿ ۴ ﴾

هيچ كس نيست مگر اينكه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است (۴)

فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿ ۵ ﴾

پس انسان بايد بنگرد كه از چه آفريده شده است ( ۵)

خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ ﴿ ۶ ﴾

از آب جهنده‏اى خلق شده ( ۶)

يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿ ۷ ﴾

[كه] از صلب مرد و ميان استخوانهاى سينه زن بيرون مى‏آيد ( ۷)

إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿ ۸ ﴾

در حقيقت او [= خدا] بر بازگردانيدن وى بخوبى تواناست ( ۸)

يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿ ۹ ﴾

آن روز كه رازها [همه] فاش شود ( ۹)

فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿ ۱۰ ﴾

پس او را نه نيرويى ماند و نه يارى ( ۱۰)

وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿ ۱۱ ﴾

سوگند به آسمان بارش‏انگيز ( ۱۱)

وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿ ۱۲ ﴾

سوگند به زمين شكافدار [آماده كشت] ( ۱۲)

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿ ۱۳ ﴾

[كه] در حقيقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است ( ۱۳)

وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿ ۱۴ ﴾

و آن شوخى نيست ( ۱۴)

إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا ﴿ ۱۵ ﴾

آنان دست به نيرنگ مى‏زنند ( ۱۵)

وَأَكِيدُ كَيْدًا ﴿ ۱۶ ﴾

و [من نيز] دست به نيرنگ مى‏زنم ( ۱۶)

فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا ﴿ ۱۷ ﴾

پس كافران را مهلت ده و كمى آنان را به حال خود واگذار ( ۱۷)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى ﴿ ۱ ﴾

نام پروردگار والاى خود را به پاكى بستاى ( ۱)

الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى ﴿ ۲ ﴾

همان كه آفريد و هماهنگى بخشيد ( ۲)

وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى ﴿ ۳ ﴾

و آنكه اندازه‏گيرى كرد و راه نمود ( ۳)

وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿ ۴ ﴾

و آنكه چمنزار را برآورد ( ۴)

فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى ﴿ ۵ ﴾

و پس [از چندى] آن را خاشاكى تيره‏گون گردانيد ( ۵)

سَنُقْرِؤُكَ فَلَا تَنسَى ﴿ ۶ ﴾

ما بزودى [آيات خود را به وسيله سروش غيبى] بر تو خواهيم خواند تا فراموش نكنى ( ۶)

إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى ﴿ ۷ ﴾

جز آنچه خدا خواهد كه او آشكار و آنچه را كه نهان است مى‏داند ( ۷)

وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَى ﴿ ۸ ﴾

و براى تو آسانترين [راه] را فراهم مى‏گردانيم ( ۸)

فَذَكِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّكْرَى ﴿ ۹ ﴾

پس پند ده اگر پند سود بخشد ( ۹)

سَيَذَّكَّرُ مَن يَخْشَى ﴿ ۱۰ ﴾

آن كس كه ترسد بزودى عبرت گيرد ( ۱۰)

وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿ ۱۱ ﴾

و نگون‏بخت‏خود را از آن دور مى‏دارد ( ۱۱)

الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَى ﴿ ۱۲ ﴾

همان كس كه در آتشى بزرگ در آيد ( ۱۲)

ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَى ﴿ ۱۳ ﴾

آنگاه نه در آن مى‏ميرد و نه زندگانى مى‏يابد ( ۱۳)

قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى ﴿ ۱۴ ﴾

رستگار آن كس كه خود را پاك گردانيد ( ۱۴)

وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿ ۱۵ ﴾

و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز گزارد ( ۱۵)

بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿ ۱۶ ﴾

ليكن [شما] زندگى دنيا را بر مى‏گزينيد ( ۱۶)

وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى ﴿ ۱۷ ﴾

با آنكه [جهان] آخرت نيكوتر و پايدارتر است ( ۱۷)

إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿ ۱۸ ﴾

قطعا در صحيفه‏هاى گذشته اين [معنى] هست ( ۱۸)

صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى ﴿ ۱۹ ﴾

صحيفه‏هاى ابراهيم و موسى ( ۱۹)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ ﴿ ۱ ﴾

آيا خبر غاشيه به تو رسيده است ( ۱)

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿ ۲ ﴾

در آن روز چهره‏هايى زبونند ( ۲)

عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ ﴿ ۳ ﴾

كه تلاش كرده رنج [بيهوده] برده‏اند ( ۳)

تَصْلَى نَارًا حَامِيَةً ﴿ ۴ ﴾

[ناچار] در آتشى سوزان درآيند ( ۴)

تُسْقَى مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ ﴿ ۵ ﴾

از چشمه‏اى داغ نوشانيده شوند ( ۵)

لَّيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٍ ﴿ ۶ ﴾

خوراكى جز خار خشك ندارند ( ۶)

لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِن جُوعٍ ﴿ ۷ ﴾

[كه] نه فربه كند و نه گرسنگى را باز دارد ( ۷)

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ ﴿ ۸ ﴾

در آن روز چهره‏هايى شادابند ( ۸)

لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ ﴿ ۹ ﴾

از كوشش خود خشنودند ( ۹)

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿ ۱۰ ﴾

در بهشت برين‏اند ( ۱۰)

لَّا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً ﴿ ۱۱ ﴾

سخن بيهوده‏اى در آنجا نشنوند ( ۱۱)

فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ ﴿ ۱۲ ﴾

در آن چشمه‏اى روان باشد ( ۱۲)

فِيهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ ﴿ ۱۳ ﴾

تختهايى بلند در آنجاست ( ۱۳)

وَأَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ ﴿ ۱۴ ﴾

و قدحهايى نهاده شده ( ۱۴)

وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿ ۱۵ ﴾

و بالشهايى پهلوى هم [چيده] ( ۱۵)

وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿ ۱۶ ﴾

و فرشهايى [زربفت] گسترده ( ۱۶)

أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿ ۱۷ ﴾

آيا به شتر نمى‏نگرند كه چگونه آفريده شده ( ۱۷)

وَإِلَى السَّمَاء كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿ ۱۸ ﴾

و به آسمان كه چگونه برافراشته شده ( ۱۸)

وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿ ۱۹ ﴾

و به كوه‏ها كه چگونه برپا داشته شده ( ۱۹)

وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿ ۲۰ ﴾

و به زمين كه چگونه گسترده شده است ( ۲۰)

فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكِّرٌ ﴿ ۲۱ ﴾

پس تذكر ده كه تو تنها تذكردهنده‏اى ( ۲۱)

لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ ﴿ ۲۲ ﴾

بر آنان تسلطى ندارى ( ۲۲)

إِلَّا مَن تَوَلَّى وَكَفَرَ ﴿ ۲۳ ﴾

مگر كسى كه روى بگرداند و كفر ورزد ( ۲۳)

فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ ﴿ ۲۴ ﴾

كه خدا او را به آن عذاب بزرگتر عذاب كند ( ۲۴)

إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿ ۲۵ ﴾

در حقيقت بازگشت آنان به سوى ماست ( ۲۵)

ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ ﴿ ۲۶ ﴾

آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست ( ۲۶)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالْفَجْرِ ﴿ ۱ ﴾

سوگند به سپيده‏دم ( ۱)

وَلَيَالٍ عَشْرٍ ﴿ ۲ ﴾

و به شبهاى دهگانه ( ۲)

وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿ ۳ ﴾

و به جفت و تاق ( ۳)

وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿ ۴ ﴾

و به شب وقتى سپرى شود ( ۴)

هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ ﴿ ۵ ﴾

آيا در اين براى خردمند [نياز به] سوگندى [ديگر] است ( ۵)

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿ ۶ ﴾

مگر ندانسته‏اى كه پروردگارت با عاد چه كرد ( ۶)

إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿ ۷ ﴾

با عمارات ستون‏دار ارم ( ۷)

الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ﴿ ۸ ﴾

كه مانندش در شهرها ساخته نشده بود ( ۸)

وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿ ۹ ﴾

و با ثمود همانان كه در دره تخته‏سنگها را مى‏بريدند ( ۹)

وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ﴿ ۱۰ ﴾

و با فرعون صاحب خرگاه‏ها [و بناهاى بلند] ( ۱۰)

الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ﴿ ۱۱ ﴾

همانان كه در شهرها سر به طغيان برداشتند ( ۱۱)

فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ﴿ ۱۲ ﴾

و در آنها بسيار تبهكارى كردند ( ۱۲)

فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿ ۱۳ ﴾

[تا آنكه] پروردگارت بر سر آنان تازيانه عذاب را فرونواخت ( ۱۳)

إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿ ۱۴ ﴾

زيرا پروردگار تو سخت در كمين است ( ۱۴)

فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿ ۱۵ ﴾

اما انسان هنگامى كه پروردگارش وى را مى‏آزمايد و عزيزش مى‏دارد و نعمت فراوان به او مى‏دهد مى‏گويد پروردگارم مرا گرامى داشته است( ۱۵)

وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ﴿ ۱۶ ﴾

و اما چون وى را مى‏آزمايد و روزى‏اش را بر او تنگ مى‏گرداند مى‏گويد پروردگارم مرا خوار كرده است ( ۱۶)

كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿ ۱۷ ﴾

ولى نه بلكه يتيم را نمى‏نوازيد ( ۱۷)

وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿ ۱۸ ﴾

و بر خوراك[دادن] بينوا همديگر را بر نمى‏انگيزيد ( ۱۸)

وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا ﴿ ۱۹ ﴾

و ميراث [ضعيفان] را چپاولگرانه مى‏خوريد ( ۱۹)

وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿ ۲۰ ﴾

و مال را دوست داريد دوست داشتنى بسيار ( ۲۰)

كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿ ۲۱ ﴾

نه چنان است آنگاه كه زمين سخت در هم كوبيده شود ( ۲۱)

وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿ ۲۲ ﴾

و [فرمان] پروردگارت و فرشته[ها] صف‏درصف آيند ( ۲۲)

وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى ﴿ ۲۳ ﴾

و جهنم را در آن روز [حاضر] آورند آن روز است كه انسان پند گيرد و[لى] كجا او را جاى پندگرفتن باشد ( ۲۳)

يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿ ۲۴ ﴾

گويد كاش براى زندگانى خود [چيزى] پيش فرستاده بودم ( ۲۴)

فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿ ۲۵ ﴾

پس در آن روز هيچ كس چون عذاب‏كردن او عذاب نكند ( ۲۵)

وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿ ۲۶ ﴾

و هيچ كس چون دربندكشيدن او دربند نكشد ( ۲۶)

يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿ ۲۷ ﴾

اى نفس مطمئنه ( ۲۷)

ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ﴿ ۲۸ ﴾

خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد ( ۲۸)

فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿ ۲۹ ﴾

و در ميان بندگان من درآى ( ۲۹)

وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿ ۳۰ ﴾

و در بهشت من داخل شو ( ۳۰)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿ ۱ ﴾

سوگند به اين شهر ( ۱)

وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿ ۲ ﴾

و حال آنكه تو در اين شهر جاى دارى ( ۲)

وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿ ۳ ﴾

سوگند به پدرى [چنان] و آن كسى را كه به وجود آورد ( ۳)

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ ﴿ ۴ ﴾

براستى كه انسان را در رنج آفريده‏ايم ( ۴)

أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿ ۵ ﴾

آيا پندارد كه هيچ كس هرگز بر او دست نتواند يافت ( ۵)

يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا ﴿ ۶ ﴾

گويد مال فراوانى تباه كردم ( ۶)

أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿ ۷ ﴾

آيا پندارد كه هيچ كس او را نديده است ( ۷)

أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ ﴿ ۸ ﴾

آيا دو چشمش نداده‏ايم ( ۸)

وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ﴿ ۹ ﴾

و زبانى و دو لب ( ۹)

وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿ ۱۰ ﴾

و هر دو راه [خير و شر] را بدو نموديم ( ۱۰)

فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿ ۱۱ ﴾

و[لى] نخواست از گردنه [عاقبت‏نگرى] بالا رود ( ۱۱)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿ ۱۲ ﴾

و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت] چيست ( ۱۲)

فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿ ۱۳ ﴾

بنده‏اى را آزادكردن ( ۱۳)

أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿ ۱۴ ﴾

يا در روز گرسنگى طعام‏دادن ( ۱۴)

يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿ ۱۵ ﴾

به يتيمى خويشاوند ( ۱۵)

أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿ ۱۶ ﴾

يا بينوايى خاك‏نشين ( ۱۶)

ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿ ۱۷ ﴾

علاوه بر اين از زمره كسانى باشد كه گرويده و يكديگر را به شكيبايى و مهربانى سفارش كرده‏اند ( ۱۷)

أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿ ۱۸ ﴾

اينانند خجستگان ( ۱۸)

وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿ ۱۹ ﴾

و كسانى كه به انكار نشانه‏هاى ما پرداخته‏اند آنانند ناخجستگان شوم ( ۱۹)

عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ﴿ ۲۰ ﴾

بر آنان آتشى سرپوشيده احاطه دارد ( ۲۰)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿ ۱ ﴾

سوگند به خورشيد و تابندگى‏اش ( ۱)

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿ ۲ ﴾

سوگند به ماه چون پى [خورشيد] رود ( ۲)

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿ ۳ ﴾

سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند ( ۳)

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿ ۴ ﴾

سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد ( ۴)

وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا ﴿ ۵ ﴾

سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت ( ۵)

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿ ۶ ﴾

سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد ( ۶)

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿ ۷ ﴾

سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد ( ۷)

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿ ۸ ﴾

سپس پليدكارى و پرهيزگارى‏اش را به آن الهام كرد ( ۸)

قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ﴿ ۹ ﴾

كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعا رستگار شد ( ۹)

وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿ ۱۰ ﴾

و هر كه آلوده‏اش ساخت قطعا درباخت ( ۱۰)

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿ ۱۱ ﴾

[قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند ( ۱۱)

إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿ ۱۲ ﴾

آنگاه كه شقى‏ترينشان بر[پا] خاست ( ۱۲)

فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿ ۱۳ ﴾

پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار ماده‏شتر خدا و [نوبت] آب‏خوردنش را [حرمت نهيد] ( ۱۳)

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا﴿ ۱۴ ﴾

و[لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده‏شتر] را پى كردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد ( ۱۴)

وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿ ۱۵ ﴾

و از پيامد كار خويش بيمى به خود راه نداد ( ۱۵)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى ﴿ ۱ ﴾

سوگند به شب چون پرده افكند ( ۱)

وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿ ۲ ﴾

سوگند به روز چون جلوه‏گرى آغازد ( ۲)

وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى ﴿ ۳ ﴾

و [سوگند به] آنكه نر و ماده را آفريد ( ۳)

إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى ﴿ ۴ ﴾

كه همانا تلاش شما پراكنده است ( ۴)

فَأَمَّا مَن أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿ ۵ ﴾

اما آنكه [حق خدا را] داد و پروا داشت ( ۵)

وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿ ۶ ﴾

و [پاداش] نيكوتر را تصديق كرد ( ۶)

فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى ﴿ ۷ ﴾

بزودى راه آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت ( ۷)

وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿ ۸ ﴾

و اما آنكه بخل ورزيد و خود را بى‏نياز ديد ( ۸)

وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿ ۹ ﴾

و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت ( ۹)

فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿ ۱۰ ﴾

بزودى راه دشوارى به او خواهيم نمود ( ۱۰)

وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿ ۱۱ ﴾

و چون هلاك شد [ديگر] مال او به كارش نمى‏آيد ( ۱۱)

إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى ﴿ ۱۲ ﴾

همانا هدايت بر ماست ( ۱۲)

وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿ ۱۳ ﴾

و در حقيقت دنيا و آخرت از آن ماست ( ۱۳)

فَأَنذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿ ۱۴ ﴾

پس شما را به آتشى كه زبانه مى‏كشد هشدار دادم ( ۱۴)

لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿ ۱۵ ﴾

جز نگون‏بخت‏تر[ين مردم] در آن درنيايد ( ۱۵)

الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿ ۱۶ ﴾

همان كه تكذيب كرد و رخ برتافت ( ۱۶)

وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿ ۱۷ ﴾

و پاك‏رفتارتر[ين مردم] از آن دور داشته خواهد شد ( ۱۷)

الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى ﴿ ۱۸ ﴾

همان كه مال خود را مى‏دهد [براى آنكه] پاك شود ( ۱۸)

وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَى ﴿ ۱۹ ﴾

و هيچ كس را به قصد پاداش‏يافتن نعمت نمى‏بخشد ( ۱۹)

إِلَّا ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿ ۲۰ ﴾

جز خواستن رضاى پروردگارش كه بسى برتر است [منظورى ندارد]( ۲۰)

وَلَسَوْفَ يَرْضَى ﴿ ۲۱ ﴾

و قطعا بزودى خشنود خواهد شد ( ۲۱)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالضُّحَى ﴿ ۱ ﴾

سوگند به روشنايى روز ( ۱)

وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى ﴿ ۲ ﴾

سوگند به شب چون آرام گيرد ( ۲)

مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى ﴿ ۳ ﴾

[كه] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است ( ۳)

وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى ﴿ ۴ ﴾

و قطعا آخرت براى تو از دنيا نيكوتر خواهد بود ( ۴)

وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى ﴿ ۵ ﴾

و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردى ( ۵)

أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى ﴿ ۶ ﴾

مگر نه تو را يتيم يافت پس پناه داد ( ۶)

وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿ ۷ ﴾

و تو را سرگشته يافت پس هدايت كرد ( ۷)

وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿ ۸ ﴾

و تو را تنگدست‏يافت و بى‏نياز گردانيد ( ۸)

فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿ ۹ ﴾

و اما [تو نيز به پاس نعمت ما] يتيم را ميازار ( ۹)

وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿ ۱۰ ﴾

و گدا را مران ( ۱۰)

وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ ﴿ ۱۱ ﴾

و از نعمت پروردگار خويش [با مردم] سخن گوى ( ۱۱)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ ﴿ ۱ ﴾

آيا براى تو سينه‏ات را نگشاده‏ايم ( ۱)

وَوَضَعْنَا عَنكَ وِزْرَكَ ﴿ ۲ ﴾

و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتيم ( ۲)

الَّذِي أَنقَضَ ظَهْرَكَ ﴿ ۳ ﴾

[بارى] كه [گويى] پشت تو را شكست ( ۳)

وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ ﴿ ۴ ﴾

و نامت را براى تو بلند گردانيديم ( ۴)

فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿ ۵ ﴾

پس [بدان كه] با دشوارى آسانى است ( ۵)

إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿ ۶ ﴾

آرى با دشوارى آسانى است ( ۶)

فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ ﴿ ۷ ﴾

پس چون فراغت‏يافتى به طاعت دركوش ( ۷)

وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ ﴿ ۸ ﴾

و با اشتياق به سوى پروردگارت روى آور ( ۸)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ ﴿ ۱ ﴾

سوگند به انجير و زيتون ( ۱)

وَطُورِ سِينِينَ ﴿ ۲ ﴾

و طور سينا ( ۲)

وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ ﴿ ۳ ﴾

و اين شهر امن [و امان] ( ۳)

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ﴿ ۴ ﴾

[كه] براستى انسان را در نيكوترين اعتدال آفريديم ( ۴)

ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ ﴿ ۵ ﴾

سپس او را به پست‏ترين [مراتب] پستى بازگردانيديم ( ۵)

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿ ۶ ﴾

مگر كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‏اند كه پاداشى بى‏منت‏خواهند داشت ( ۶)

فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ ﴿ ۷ ﴾

پس چه چيز تو را بعد [از اين] به تكذيب جزا وامى‏دارد ( ۷)

أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ ﴿ ۸ ﴾

آيا خدا نيكوترين داوران نيست ( ۸)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿ ۱ ﴾

بخوان به نام پروردگارت كه آفريد ( ۱)

خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿ ۲ ﴾

انسان را از علق آفريد ( ۲)

اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿ ۳ ﴾

بخوان و پروردگار تو كريمترين [كريمان] است ( ۳)

الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿ ۴ ﴾

همان كس كه به وسيله قلم آموخت ( ۴)

عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿ ۵ ﴾

آنچه را كه انسان نمى‏دانست [بتدريج به او] آموخت ( ۵)

كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَى ﴿ ۶ ﴾

حقا كه انسان سركشى مى‏كند ( ۶)

أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى ﴿ ۷ ﴾

همين كه خود را بى‏نياز پندارد ( ۷)

إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى ﴿ ۸ ﴾

در حقيقت بازگشت به سوى پروردگار توست ( ۸)

أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى ﴿ ۹ ﴾

آيا ديدى آن كس را كه باز مى‏داشت ( ۹)

عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿ ۱۰ ﴾

بنده‏اى را آنگاه كه نماز مى‏گزارد ( ۱۰)

أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿ ۱۱ ﴾

چه پندارى اگر او بر هدايت باشد ( ۱۱)

أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿ ۱۲ ﴾

يا به پرهيزگارى وادارد [براى او بهتر نيست] ( ۱۲)

أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿ ۱۳ ﴾

[و باز] آيا چه پندارى [كه] اگر او به تكذيب پردازد و روى برگرداند [چه كيفرى در پيش دارد] ( ۱۳)

أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى ﴿ ۱۴ ﴾

مگر ندانسته كه خدا مى‏بيند ( ۱۴)

كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ﴿ ۱۵ ﴾

زنهار اگر باز نايستد موى پيشانى [او] را سخت بگيريم ( ۱۵)

نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿ ۱۶ ﴾

[همان] موى پيشانى دروغزن گناه‏پيشه را ( ۱۶)

فَلْيَدْعُ نَادِيَه ﴿ ۱۷ ﴾

[بگو] تا گروه خود را بخواند ( ۱۷)

سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ﴿ ۱۸ ﴾

بزودى آتشبانان را فرا خوانيم ( ۱۸)

كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿ ۱۹ ﴾

زنهار فرمانش مبر و سجده كن و خود را [به خدا] نزديك گردان ( ۱۹)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ ﴿ ۱ ﴾

ما [قرآن را] در شب قدر نازل كرديم ( ۱)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ ﴿ ۲ ﴾

و از شب قدر چه آگاهت كرد ( ۲)

لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿ ۳ ﴾

شب قدر از هزار ماه ارجمندتر است ( ۳)

تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ ﴿۴ ﴾

در آن [شب] فرشتگان با روح به فرمان پروردگارشان براى هر كارى [كه مقرر شده است] فرود آيند ( ۴)

سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿ ۵ ﴾

[آن شب] تا دم صبح صلح و سلام است ( ۵)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿ ۱ ﴾

كافران اهل كتاب و مشركان دست‏بردار نبودند تا دليلى آشكار بر ايشان آيد ( ۱)

رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُّطَهَّرَةً ﴿ ۲ ﴾

فرستاده‏اى از جانب خدا كه [بر آنان] صحيفه‏هايى پاك را تلاوت كند( ۲)

فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ ﴿ ۳ ﴾

كه در آنها نوشته‏هاى استوار است ( ۳)

وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿ ۴ ﴾

و اهل كتاب دستخوش پراكندگى نشدند مگر پس از آنكه برهان آشكار براى آنان آمد ( ۴)

وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاء وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَذَلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ ﴿ ۵﴾

و فرمان نيافته بودند جز اينكه خدا را بپرستند و در حالى كه به توحيد گراييده‏اند دين [خود] را براى او خالص گردانند و نماز برپا دارند و زكات بدهند و دين [ثابت و] پايدار همين است ( ۵)

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أُوْلَئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ ﴿ ۶ ﴾

كسانى از اهل كتاب كه كفر ورزيده‏اند و [نيز] مشركان در آتش دوزخند [و] در آن همواره مى‏مانند اينانند كه بدترين آفريدگانند ( ۶)

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ ﴿ ۷ ﴾

در حقيقت كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‏اند آنانند كه بهترين آفريدگانند ( ۷)

جَزَاؤُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ ﴿ ۸ ﴾

پاداش آنان نزد پروردگارشان باغهاى هميشگى است كه از زير [درختان] آن نهرها روان است جاودانه در آن همى مانند خدا از آنان خشنود است و [آنان نيز] از او خشنود اين [پاداش] براى كسى است كه از پروردگارش بترسد ( ۸)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿ ۱ ﴾

آنگاه كه زمين به لرزش [شديد] خود لرزانيده شود ( ۱)

وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿ ۲ ﴾

و زمين بارهاى سنگين خود را برون افكند ( ۲)

وَقَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا ﴿ ۳ ﴾

و انسان گويد [زمين] را چه شده است ( ۳)

يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿ ۴ ﴾

آن روز است كه [زمين] خبرهاى خود را باز گويد ( ۴)

بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا ﴿ ۵ ﴾

[همان گونه] كه پروردگارت بدان وحى كرده است ( ۵)

يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿ ۶ ﴾

آن روز مردم [به حال] پراكنده برآيند تا [نتيجه] كارهايشان به آنان نشان داده شود ( ۶)

فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ ﴿ ۷ ﴾

پس هر كه هموزن ذره‏اى نيكى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد ( ۷)

وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ ﴿ ۸ ﴾

و هر كه هموزن ذره‏اى بدى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد ( ۸)