. مایکروسافت پس از عرضه‌ی Xbox 360، در واپسین روزهای بهار 2013، در یک کنفرانس مطبوعاتی یک ساعته، نسل بعدی کنسول بازی محبوب خود را با نام Xbox One معرفی کرد؛ همچنین همراه با نسل جدید Xbox، از دسته بازی و Kinect جدید مخصوص این کنسول هم پرده برداشت. ظاهر Xbox One بسیار عجیب است. بدنه‌ی کنسول به دو بخش تقسیم شده که نیمی از آن دارای روکش مات بوده و نیمه‌ی دیگر آن براق است.
در قسمت جلویی دستگاه، شیار درایو نوری Blu-ray و کلید پاور قرار دارند؛ دسته بازی Xbox One هم دارای طراحی کاملا متفاوتی نسبت به دسته‌ی Xbox 360 است. دسته‌ی جدید دارای یک D-pad و دو Joystick است که کمی کوتاتر شده و لبه‌های آن بافت‌دار است. قسمت‌های مربوط به باتری هم نسبت به مدل پیشین کوچکتر شده‌اند؛ در ضمن کلیدهای Back و Start با کلیدهای Apps و Play/Pause تعویض شده‌اند. یکی از بزرگ‌ترین تغییرات ایجادشده در Xbox One نسبت به مدل قبلی، Kinect آن است. دوربین Kinect جدید که دارای سنسوری قدرتمند است، از فرمان‌های صوتی و حرکتی هم پشتیبانی می‌کند. سنسور حرکتی این دستگاه می‌تواند تا دو گیگابایت داده را در ثانیه پردازش کند که امکان خواندن شش کاربر را به صورت جداگانه فراهم می‌کند. این دوربین روی همه‌ی مدل‌ها وجود ندارد و باید بصورت جداگانه تهیه شود.
از لحاظ سخت‌افزاری، Xbox One به یک پردازنده‌ی هشت هسته‌ای ساخت کمپانی AMD، پانصد گیگابایت حافظه‌ی داخلی، درایو نوری Blu-ray و هشت گیگابایت حافظه‌ی RAM مجهز شده است. این سخت‌افزار قدرتمند برای Xbox One قدرت تولید ویدیوهای Full HD و 4K و صدای فراگیر 7.1 کاناله را فراهم می‌کند. برای ارتباط هم، Xbox One دارای تعدادی پورت USB 3.0، ورودی و خروجی HDMI و Wi-Fi Direct است. باید بدانید Xbox One به‌طور پیش‌فرض دارای سیستم ارتباط تصویری Skype بوده و کاربران می‌توانند روی تلویزیون‌های عریض خود، تماس‌های تصویری باکیفیتی را برقرار کنند. برخلاف سونی که ابتدا کنسول ساده‌ی خود را بدون دوربین نواری معروف خود ارائه کرد، مایکروسافت در اولین ارائه‌ی کنسول خود به فروش Kinect به همراه کنسول اقدام کرد؛ اما چندی بعد و در اواخر بهار 2014، به فروش کنسول خود بدون Kinect دست زد که به‌صرفه‌تر است و می‌توان در صورت علاقه Kinect را بعدا برای بازی اضافه کرد.
نقد و برسی ومقایسه ی محصول با محصولات مشابه:
کنسول بازی جدید مایکروسافت، یعنی Xbox One، می‌توان فن آوری هایی را مشاهده کرد که احتمالا جزو تخیلات و آرزوهای پیش گویان سه دهه‌ی پیش بوده‌اند. اینکه جلوی دستگاه بنشینید و با صدای رسا بگویید، Xbox, ON!، سپس دستگاه روشن شود خیلی شگفت انگیز است. اینکه جلوی دستگاه بایستید و کاراکتر درون بازی کوچکترین حرکت بدن شما را تقلید کند هم معجزه آساست.
*
همانطور که در نقد و بررسی PS4 هم اشاره کردیم، Xbox One کنسولی کاملا بزرگ است که به شکل یک مکعب مستطیل مشکی رنگ ساخته شده. البته رویمان نشد که مثل PS4 آن را یک تخته سنگ بخوانیم. این در حالیست که Xbox One برای این لقب محق‌تر است. Xbox 360 با طراحی قوسی شکل، هم جذاب‌تر و هم 10 درصدی از Xbox One کوچکتر است. Xbox One کنسولی کاملا بزرگتر از PS4 است. هرچند که Xbox One دستگاه بزرگتری است، ولی سازنده حتی زحمت این را به خود نداده که آداپتور برق را درون دستگاه جای دهد و متاسفانه مثل مدل قبلی، آداپتور برق همانند یک پاره آجر همواره بیرون از دستگاه است. این در حالیست که با وجود جثه‌ی کوچک PS4، آداپتور برق درون دستگاه جای داده شده است.
*
طراحان این کنسول سعی کرده‌اند مقداری ظاهر فشن به آن بدهند و از پلاستیک مشکی مات و براق در بدنه‌ی آن استفاده کرده‌اند. بدین ترتیب به جای درست کردن ابرو، چشمش را کور کرده‌اند و در تمام محلی که پلاستیک براق استفاده شده، Xbox One به شدت مستعد جذب اثر انگشت است. البته واقعا کنسول بازی دستگاهی نیست که همواره بخواهید به آن دست بزنید و پس از نصب، برای همیشه زیر تلویزیون شما جای می‌گیرد.و بر خلاف PS4 زیبایی چشم گیری ندارد.
وقتی کنسول را به صورت افقی روی میز قرار می‌دهیم، نیمی از صفحه‌ی بالایی که توسط شبکه‌ی خروجی تهویه پوشانده شده، قابل مشاهده می‌شود. مشخص است که سیستم کولینگ ضعیف Xbox 360 حسابی روی ذهن طراحان Xbox One اثر گذاشته و سعی کرده‌اند که دیگر آن فاجعه تکرار نشود. البته جالب این جاست که تلاش نکرده‌اند با فن‌های پر قدرت و پر سر و صدا این نقص را جبران کنند و خوشبختانه کنسول عملکردی کاملا کم سر و صدا دارد. احتمالا علت جثه‌ی بزرگ دستگاه، کمک کردن به خنک ماندن دستگاه بوده است.
یکی از پورت‌های USB این کنسول در قسمت چپ و متمایل به جلوقرار گرفته که بدین ترتیب دست کم می‌توانید گیم پد را خیلی آسان شارژ کنید. اما به قسمت پشتی که برویم، جاییست که با انبوه پورت‌ها : ورودی پاور، دو پورت دیگر USB 3.0، پورت Ethernet، HDMI، یک پاور USB و خروجی صوتی اپتیکال روبه رو میشویم.
مقایسه با PS4:
درون Xbox One ای پی یوی 8 هسته ای Jaguar ساخت کمپانی AMD قرار گرفته است. یعنی تقریبا همان چیزی که بر روی PS4 هم یافت می‌شود. تفاوت اصلی در سرعت نهفته است. به صورتی که سرعت چیپ Xbox One در حدود 1.75 گیگاهرتز و PS4 حدود 1.6 گیگاهرتز است. بعلاوه تعداد هسته های GPU این دو نیز تفاوت می‌کند. Xbox One دارای 12 قطعه‌ی GCN Compute با 768 شیدر در مجموع است و این در حالیست که PS4 دارای 18 قطعه از اولی و 1152 شیدر است. این باعث می‌شود که PS4 از نظر قدرت پردازش گرافیکی خام کاملا برتر از Xbox One باشد و حتی سرعت ساعتی بالاتر 854 مگاهرتزی GPU ایکس باکس در برابر 800 مگاهرتز PS4 نتواند این اختلاف را جبران کند.
برای اینکه اختلاف عمیق‌تر شود، باید گفت که هرچند هر دو از 8 گیگابایت حافظه‌ی RAM بهره می‌برند، ولی رم PS4 از نوع GDDR5 با سرعت 5500 مگاهرتز در برابر 2133 مگاهرتز رم DDR3 در Xbox One است. این باعث می‌شود که پهنای باند بین CPU، GPU و RAM در PS4 کاملا بیشتر باشد. در ضمن نباید فراموش کنیم که همواره در Xbox One قسمتی از توان سخت افزاری صرف کینکت و سیستم عامل مفصل‌تر آن می‌شود. در حالی که در PS4 این چنین نیست.
البته در انجام بازی‌هایی چون Forza 5 و Ryse ممکن است اصلا این تفاوت گرافیکی به نظرتان نیاید و بازی‌ها خیلی خوب باشند، ولی مسئله‌ی اصلی در رزولوشن است. بازی‌هایی مثل Battlefield 4 و Call Of Duty: Ghosts بر روی Xbox One با رزولوشن 720p HD و بر روی PS4 با رزولوشن Full HD پخش می‌شوند. هرچند که باز هم در یک فاصله‌ی مناسب از تلویزیون و بر روی پنل های کوچکتر از 46 اینچ چندان متوجه تفاوت نخواهید شد.
گیم پد
برخلاف گیم پد PS4، گیم پد Xbox One را می‌توان یک دسته‌ی بازی کاملا استاندارد دانست. گیم پدی که نسبت به مدل قبلی‌اش بر روی Xbox 360، نه انقلابی، بلکه تنها یک بهبود بوده است. همچنان می‌توانیم همان استیک‌های شستی که در یک ردیف قرار نگرفته‌اند را ببینیم. بعلاوه‌ی D-Pad، چهار دکمه‌ی عملکردی، دو دکمه‌ی وسط و البته، دکمه‌ی Xbox Home. آن دو دکمه‌ی وسط، دیگر Start و Back نیستند و تنها Menu و View را شامل می‌شوند. این دو چه در بازی و چه در بیرون از آن، می‌توانند کاربردهای زیاد و مختلفی داشته باشند. بر روی استیک‌های شستی هم تلاش زیادی انجام گرفته تا احتمال لغزش انگشت را کاهش دهد. بدین ترتیب که علاوه بر مقعر بودن، لبه‌ها از لاستیک زبر و طرح دار ساخته شده‌اند. این واقعا خوب است و عملکرد استیک‌ها حتی از Dual Shock 4 نیز بهتر است. خود استیک‌ها حرکتی نسبتا روان‌تر نسبت به مدل قبلی دارند و دقت آن‌ها تقریبا یکسان است.
Smart Glass
در نقد و بررسی PS4، توضیحاتی را درباره‌ی Dual Screen دادیم. همان فن آوری که شما می‌توانید تصویر PS4 را بر روی PS Vita داشته باشید و حتی بازی هم بکنید. خوب، مایکروسافت هم برای Xbox One شبیه به این را دارد. در حقیقت باید گفت که مایکروسافت اولینی بود که این امکان را بر روی کنسول خود گذاشت. بعد از آن هم نه سونی، بلکه نینتندو با دستگاه Wii U بود.
سمارت گلس در حقیقت اپلیکیشنی برای گوشی‌های هوشمند و تبلت ها است که برای همه‌ی سیستم عامل‌های شناخته شده مثل اندروید، iOS و Windows Phone وجود دارد و جهت تماشای اینترفیس ایکس باکس بر روی دیوایس هوشمند ساخته شده. خوشبختانه دیگر مثل Xbox 360 لازم نیست به سرورهای آنلاین متصل شوید و اتصال مستقیم از طریق Wi-Fi دیوایس هوشمند به کنسول وجود دارد. این یک سری مزیت‌ها از جمله عملکرد و پاسخگویی سریع را رقم زده است. البته بازی‌های نسبتا محدودی هستند که بتوانند بدین صورت اجرا شوند. یکی از آن‌ها Battlefield 4 است و دیگری Dead Rising 3 است. در حقیقت خارج از بازی، اسمارت گلس کارآمدتر است و می‌تواند به عنوان ریموت کنترل کنسول بازی، در حوزه ای مثل Home Entertainment کاربرد داشته باشد.
نرم افزار
اگر یک نکته‌ی مشترک آزار دهنده در PS4 و Xbox One وجود داشته باشد، همان Day One Patch است. هنگامی که برای نخستین بار کنسول را روشن میکنید، سعی می‌کند که به اینترنت متصل شود و Patch مربوطه را دانلود کند. این Patch اصلا کم حجم نیست و خلاصه 500 مگابایتی از حجم اینترنت شما را طلب می‌کند. پس از دانلود، کنسول Restart می‌شود و کار نصب آغاز می‌گردد. بعد از نصب همه چیز در اختیار شماست. با اینترفیسی مواجه می‌شوید به غایت شبیه به واسط کاربری ویندوز 8. Dashboard آن بسیار ساده است و کاشی‌ها، محدود به میانبرهایی می‌شوند که به آن‌ها احتیاج دارید. در حالی لیست دوستان شما در سمت چپ قرار دارد که بزرگ‌ترین پنجره که در میان صفحه باز شده، اپلیکیشن اکنون فعال شما را نشان می‌دهد. این در حالیست که این پنجره‌ی بزرگ با کاشی‌های کوچکتر که اپلیکیشن های تازه استفاده شده یا فعال را نشان می‌دهد احاطه شده است. در کل به نظر ما اینترفیس جایی است که عملکرد Xbox one از PS4 بهتر میباشد و خیلی ساده و قابل فهم تر است.
Dead Rising 3 یکی از بازی‌های نسبتا نا موفق برای این کنسول است. هرچند که گرافیک خیلی خوبی دارد، ولی بیشتر شبیه به یک محصول ناکامل به نظر می‌رسد. به صورتی که انیمیشن‌ها خیلی بی ریخت هستند و دیالوگ‌های بازی نیز چنگی به دل نمی‌زنند.
اما اگر می‌خواهید واقعا توان گرافیکی Xbox One را به چالش بکشید، می‌توانید به سراغ بازی Ryse: Son Of Rome بروید. به خصوص اینکه، بازی ایست که می‌توانید در آن از کینکت هم استفاده کنید. در بازی مناظر خیلی زیبایی از روم قدیم نشان داده می‌شود که عمق بسیاری دارند. بنابراین به همراه Forza، این بازی با کیفیت‌ترین‌ها هستند.
بازی Forza Motorsport 5 یکی از با کیفیت‌ترین بازی‌ها از نظر گرافیکی که برای Xbox One ساخته شده است. این بازی را می‌توان یک شبیه سازی اتوموبیل سواری نیز دانست. آن قدر رانندگی با اتوموبیل های این بازی طبیعی است که پس از مدتی بازی، می‌توانید برای گرفتن گواهینامهی رانندگی اقدام کنید!
در جمع بندی کلی xbox داری اپشن های خوب سرعت بالا و گرافیک بالا میباشد اما ظاهر زیاد زیبایی ندارد.
با تشکر پروکام
